door Fenna, fietsende mama van de Fietsersbond

Je kind, dat is eigenlijk je hart dat buiten jezelf rondloopt -of rondfietst, dus. Ik vond het altijd een treffende quote, en zeker nu, nu ik zeer binnenkort weer met mijn kinderen naar school moet fietsen. Want -zomers zalige zucht- de zomervakantie is relax. Alles is meer ontspannen. De lucht is zachter en de zon schijnt meer, zelfsmaar ook het verkeer lijkt op congé. Wat een enorm verschil in de straten van Antwerpen! Het lijkt alsof meer dan de helft van de auto’s weggereden zijn. Za-lig. Zo fietsen wij naar het zwembad. Of naar ’t Stad, een ijsje eten.

Feit: Deze stad is gewoonweg aangenaam en leefbaar met de helft minder verkeer!

Ik kijk dus niet direct uit naar één september: Dan komen er ineens ’s ochtends weer vreselijk veel meer auto’s in de straten waar ik met mijn zonen van 6 en 9 doorfiets. Zenuwachtige en gehaaste auto’s en vrachtwagens. Op de kruispunten en grote assen staan er meteen stinkende files, op de zebrapaden omdat ze zich er toch nog bij willen proppen. Of snel snel nog door het groen afdraaien - over dat fietspad waar mijn zevenjarige net ook vrolijk door het groen rijdt. ‘STANNEKE!! PAS OP’ - instant hartaanval voor mij.

Ons gevaarlijkste fiets-stuk is de halve kilometer om onze wijk uit te rijden. Ik word hier echt boos van,  want onze wijk is een zone 30. Het gaat eigenlijk maar om één straat waarop drie straten uitkomen. In die straten staan duidelijk  verkeersborden dat er fietsers in beide richtingen te verwachten zijn. En toch vlammen daar elke dag auto’s uit die enkel naar rechts kijken om aankomend verkeer te zien.

Ik ben bijgevolg op die halve kilometer letterlijk als de dood dat mijn zonen voor mij uit fietsen -ze moeten naast of achter mij fietsen.

Want exact zo is er om onze hoek (in de Kroonstraat) een zesjarig jongetje doodgereden: hij reed voor zijn mama uit, een vrachtwagen vlamde uit de straat, overtuigd van zijn voorrang en BAM. Zesjarig mensje onder de wielen vermorzeld met zijn fietsje. Werkelijk de ergst denkbare nachtmerrie voor elke fietsende mama en papa.

Weet je, kinderen moeten spelen en experimenteren. Maar in het verkeer is er geen echt veilige ruimte voor experiment, voor trial and error, voor vallen en opstaan. Een vergissing of inschattingsfout kan gewoonweg fataal zijn voor een lerend, spelend, afgeleid kind. Ik vind dat terreur. Ja, ik vind auto’s op dezelfde straat als waar mijn kinderen fietsen of over moeten steken een terreurdreiging voor mijn kinderen.  

Dit is trouwens niet zomaar een gevoeltje van een overbezorgde moeder. Gisteren publiceerde VIAS deze cijfers: "Bijna de helft (44%) van de kinderen en jongeren die betrokken waren bij een letselongeval, waren op weg van of naar school. In totaal gaat het over meer dan 15.000 slachtoffers de afgelopen jaren op een totaal van 35.000. Gemiddeld zijn er elke schooldag 17 kinderen of jongeren die betrokken geraken in een verkeersongeval op weg naar of van school."

Het is een besef dat je moét loslaten. Je moet een beetje vertrouwen hebben in het lot en de andere weggebruikers. Maar echt waar: als ik niet op een afgescheiden, ‘vrijliggend’ fietspad kan fietsen met mijn zonen, hou ik echt mijn hart vast. In de zone dertig, jawel!

Dus wij maandag toch weer lekker met de fiets naar school door de verkeersjungle, want dat is sneller en leuker dan met de auto. Duim voor ons, kijk goed uit, en kijk allemaal goed uit voor de tienduizenden fietsertjes onderweg.

Fenna

Wat kan jij doen om te zorgen voor een kindvriendelijk(er) fietsweg? Toch wel een paar dingen!

1. Wij gaan volgende week uiteraard wél met de fiets naar school. Hoe meer fietsers, hoe veiliger het wordt voor fietsers, omdat we met méér zijn. Laat die auto dus staan!
2. Fiets mee met de Kidical Mass op 30 of 31 augustus. Een plezante fietstocht met zoveel mogelijk kinderen en hun ouders om onze beleidsmakers op te roepen meer te investeren in een kindvriendelijk fietsklimaat.
3. Kijk de fietsjes van je kinderen nog eens na. Remmen in orde, werkt het licht, banden opgepompt? Dat àls je kinderen moeten remmen voor een gevaarlijke situatie hun fiets feilloos werkt!
4. Maak een fietspool: Hoe meer fietsers - hoe veiliger het wordt , omdat andere weggebruikers er meer rekening mee moeten houden-dat heet 'safety by numbers'. Waarom geen groepje samenbrengen van kinderen die ongeveer dezelfde weg fietsen?
5. IJver voor een schoolstraat of fietsstraat voor je school. Spreek leerkrachten of de directeur aan en vraag of dit kan gerealiseerd worden, eventueel met wat gelijkgestemde ouders.
6. Meld gevaarlijke of onveilige punten onderweg. Ga na of dit bij je stad of gemeente moet, of via het Agentschap Wegen en Verkeer als het een gewestweg betreft. Je kan altijd hulp vragen aan iemand van je lokale Fietsersbond hierbij.
7. Getuig over je ervaringen. De Fietsersbond bereidt momenteel ‘Fietsbrieven aan de Minister’ voor. Deze brieven zullen worden overhandigd aan de nieuwe Vlaamse minister van mobiliteit, om hem of haar te doen voelen en inleven wat er nodig is om naar een kindvriendelijk fietsklimaat te gaan. Stuur jouw getuigenis naar fietsbrieven@fietsersbond.be voor 15 september.
8. Word lid van of steun de Fietsersbond. Wij ijveren bij onze beleidsmakers voor een beter fietsklimaat voor alle kinderen, elke dag opnieuw!

Ik ben Fenna, ik woon in Antwerpen, en we hebben twee zonen van 7 en 9. De bakfiets zijn we ontgroeid, maar we zijn een echt fietsgezin: we hebben een hele vloot van een bakfiets, koersfiets, elektrische fiets, Velo, Villo, BlueBike-en Swapfiets-abonnementen, twee kinderfietsen en twee reservefietsen. Ik zet me via 30MAX ook in met medeburgers voor het (beter) respecteren van de zone 30 in Antwerpen.

Ik werk bij de Fietsersbond. ‘Wat doén jullie feitelijk?’ -vraagt niet alleen mijn man maar ook mijn vrienden vaak. Wel, we luisteren naar wat leeft bij fietsers en lobbyen bij onze beleidsmakers voor beter en meer fietsbeleid. Dat laatste gaat, zoals alles in Vlaanderen, traag. Er zijn zoveel beslissingsniveaus, commissies, raden en ministers verantwoordelijk voor fietsmobiliteit dat we absurd veel moeten vergaderen om schot in welke fietszaak dan ook te krijgen.

We zijn voor de helft afhankelijk van ledengelden en giften.

We zijn klein en groot tegelijk. 

Klein, omdat het betaalde team maar uit een vijftal mensen bestaat. Die staan vooral in voor het lobbyen op federaal en Vlaams niveau, communicatie en campagnes, ondersteuning van de afdelingen, ledenadministratie. Er zijn ook nog 5 mensen voor de Bike To Work en de Meetfiets-projecten.

Groot, omdat er bijna 100 lokale afdelingen zijn, die op gemeentelijk niveau lobbyen en actievoeren - en die zijn met, hou je vast, 900 - en die doen dat allemaal vrijwillig, totaal belangeloos en onbezoldigd. Ongelofelijk, toch?

We werken allemaal echt méér dan onze uren om de fiets zo hoog mogelijk op de agenda te krijgen, in de media, en fietsers die zich willen inzetten voor meer en beter fietsbeleid te ondersteunen.

Daarom doe ik hier even een persoonlijke oproep om lid te worden of donateur. De Fietsersbond heeft dat echt nodig. In wat we doen is er nog zo’n lange weg te gaan. Er zijn altijd meer fietsers, want dat is het vervoersmiddel van de toekomst. Maar de infrastructuur moet volgen. Het autodenken moet eruit. Help ons daarop wegen! 

O ja en, ik verdien er geen euro meer door. ;) Word gewoon lid, 23 euro per jaar (of domicilieer het en rond af naar 3,5 euro per maand, dan krijg je nog eens een fiscaal attest :) DOEN, hé!

Meer info over hoe ons te steunen.