Getuig over je ervaringen. De Fietsersbond bereidt momenteel ‘Fietsbrieven aan de Minister’ voor. Deze brieven zullen worden overhandigd aan de nieuwe (Vlaamse en Brusselse) Minister van Mobiliteit, om te tonen wat er nodig is voor een (kind)vriendelijk fietsklimaat. Stuur jouw getuigenis naar fietsbrieven@fietsersbond.be.

Loslaten

Sms: “Hoe laat zal hij hier zijn?”

Sms: “Hij is net met de fiets vertrokken”.

Ik schrik. Mijn oudste zoon is dus met de fiets onderweg naar ons huis. Diezelfde zoon die ik amper de fiets op krijg. En die nog niet genoeg kilometers in de benen heeft om zelfstandig deze weg af te leggen.

“Ik ga hem tegemoet fietsen”.

Een beetje verder kom ik hem inderdaad tegen. Zonder helm, zonder fluojasje, maar met een glimlach van oor tot oor.

“Dag mama! Ik ben met de fiets. Goed, hé, mama”.

“Jazeker, kerel. Fiets maar verder, ik kom een eind achter”.

Ik blijf zo ver mogelijk achter zodat hij het gevoel heeft alleen te fietsen, maar ik wel nog een oogje in het zeil kan houden. Hij is rustig. Geen gekke trucjes. En de gevreesde gevaarlijke oversteek neemt hij aan het zebrapad te voet met zijn fiets aan de hand. Hij glundert.

We komen thuis. Mijn man weet dat dit voor mij nogal spannend is.

“Hoe ging het?”

“Goed. Hij fietste goed. Maar ik weet het toch niet. Ik vind hem echt wel jong.”

“Anderzijds fietste ik als kind van die leeftijd ook alleen naar school.”

“Maar het verkeer was toen anders. En je moest niet langs drukke wegen.”

“Ja, dat is waar. Maar toch zal hij een bepaald moment alleen willen fietsen. We kunnen hem daar beter op voorbereiden. Het fietsen tussen papa en mama is een eerste stap.”

Mijn man heeft de gave om heel wat situaties met mildheid en gezond verstand te bekijken. De vriendin met wie ik het er over heb, wijst er ook op dat we als kind zo enorm genoten van gaandeweg meer vertrouwen en meer vrijheid te krijgen.

Ik weet het niet. Ik zie te veel gevaren. Voor mij is dit heel moeilijk, dit beslissen om mijn kind alleen te laten fietsen. Wordt dus nog vervolgd.

“Na nog een weekje zomervakantie en rondfietsen met kinderen in de stad ben ik weer een paar jammerlijke ervaringen rijker. Ik heb dan maar eens een bericht gestuurd naar de politie, kwestie van het even van me af te schrijven, maar toch in de naïeve hoop dat er ergens verandering komt. Zorg voor elkaar op de baan, mensen, waarmee je ook rijdt of trapt.

De realiteit fietsen vandaag met kinderen in 2060... volgende overtredingen maakte ik op korte tijd mee die mij, mijn zoontje van 4 achterop en mijn dochter van 7 op de fiets in gevaar brengen.

- fietsstraten: consequent auto’s die aan te hoge snelheid voorbijsteken op agressieve wijze. Vandaag zelfs een dame die smste terwijl ze in de fietsstraat ons voorbijstak aan te hoge snelheid, geen oog op de rijweg! Blijkbaar zijn de vele duidelijke aanwijzingen zowel als bord, als het rode asfalt als de pictogrammen op de rijbaan niet voldoende.

Nemen we onze plaats in, schrikken veel automobilisten er niet voor terug ons op de stoep voorbij te razen.

- gewone straten: auto’s wringen zich steeds, ook vaak met onaangepaste snelheid op minder dan de verplichte meter voorbij. In straten waar er echt geen plaats is ons op wettelijke wijze voorbij te steken krijgen we commentaar, agressieve reacties als we onze rechtmatige plaats innemen op de weg.

- Voetpaden: je zou kunnen zeggen: laat je dochter op het voetpad fietsen. Mooi in theorie. In de praktijk moet mijn dochter zich voorbij auto’s wringen die consequent op het voetpad geparkeerd staan, of meer nog: vorige week wachtten we aan de Lange Beeldekensstraat netjes op onze beurt om over te steken tot er eindelijk een auto zo vriendelijk was om te stoppen. Dit was blijkbaar niet naar de zin van een chauffeur daarachter want die stak de gestopte auto voorbij over het voetpad en miste op een haar na mij en mijn dochter.

- de fietspaden: vaak geblokkeerd door voertuigen en pas op als je even wil afslaan naar een oversteekplaats want daar komen vanop meters afstand de pedelecs toeterend en roepend dat je de baan vrij moet houden omdat zij geen zin hebben om even te vertragen.

Ik ben een vreedzaam persoon en zeker geen anti-autofreak. Iedereen verplaatst zich zoals hij of zij dat wil. Ik kan ook veel verdragen. Als ik als volwassen vrouw alleen fiets kan ik al die snelheidsfreaks en baanpiraten nog relativeren, omdat ik geen zin heb me boos te maken. Maar geef nu toe: hoe cynisch is de wereld geworden als zelfs kinderen op de baan die proberen hun weg te vinden in het verkeer en zich houden aan alle mogelijke verkeersregels ook consequent zulke vormen verkeersagressie oproepen en mensen gevaarlijke manoeuvres laat doen. Kinderen!!!!

Hoe moet ik mijn kinderen leren wat kan en niet kan op de weg als ze consequent foute voorbeelden zien?

Wat is het antwoord van de stad Antwerpen en het politiekorps hierop?

Alleen al de fietsstraten: hoeveel procent van alle straten in Antwerpen is fietsstraat? Is het echt zo moeilijk om daar de regels te volgen en even achter een fietser aan een slakkengangetje te rijden?

Infrastructuur is 1 ding, maar het is vooral de mentaliteit van alle weggebruikers die een serieuze verandering zal moeten doormaken, we brengen onze kinderen in gevaar.

Ik rijd met 2 kids (4 en 6) door de stad. En het voelt écht aan of ze opgejaagd wild zijn. 2060 is gewoonweg gevaarlijk voor hen. Ik heb niet het gevoel dat hier ook maar iets aan gedaan wordt. Jammer, want eigenlijk doen we niet liever dan door de stad cruisen, maar met onze kids neemt de stress en de bezorgdheid soms de overhand.

Deze week nog uitgescholden omdat een auto niet voorbij mij en mijn fietskar kon (waarin ik gewoonlijk mijn baby vervoer, gelukkig niet op dat moment). Ook in 2060. Ben benieuwd naar de reactie van de politie.

Mevrouw (Meneer) de Minister

2018 was één van de warmste jaren. Het was ook een van de jaren met de minste neerslag. We zijn bezorgd over de grondwatervoorraden. Tegelijk is er geen uitzicht op een doortastende aanpak. De kinderen spelen in de tuin. Zonder jas, zonder sjaal. Ze amuseren zich. Ik ben ongerust.

En met dit gemoed schrijf ik u, mevrouw (meneer) de Minister.

Ik schrijf u omdat ik de vraag kreeg iets neer te pennen over de komende verkiezingen. De vraag overviel me. Wat zou ik kunnen schrijven?

Ik zou u mijn lijstje kunnen voorleggen met ergernissen over onze verplaatsingen, over veiligheid, over klimaat en over gezonde lucht. Ik zou u kunnen vertellen dat ik soms  uitlaatgassen kan proeven. En dat het niet fair is, dat wie zich het meest duurzaam verplaatst, de grootste risico’s draagt. Maar ik zou u daarbij waarschijnlijk niets vertellen dat u niet eerder heeft gehoord. En waar uw adviseurs en experten zich al over gebogen hebben.  

Ik zou u ook kunnen schrijven over hoe verrijkend fietsen is. Ik zou u kunnen schrijven over de toevallige ontmoetingen onderweg. Over hoe mijn beste ideeën ontstaan terwijl ik fiets. (Moest ik dit tekstje al fietsend kunnen schrijven, dan zou u het misschien een literair meesterwerk vinden.) Ik zou ook kunnen schrijven over de tijdwinst die ik al fietsend boek.

Eigenlijk wil ik u niet schrijven, beste mevrouw (meneer) de Minister. Niet omdat ik u niet respecteer. Niet omdat ik onbeleefd zou zijn. Ik wil u niet schrijven omdat alles wat ik op papier zou zetten ontoereikend is. Liever nodig ik u uit om te fietsen. Misschien fietst u liever niet alleen? Kom dan gerust met ons mee. Ik zou u ontvangen met een tas koffie – thee of iets fris kan ook. Misschien bent u een zoetekauw? Dan zou ik iets halen bij de meesterpatissiers in dit dorp. En dan fietsen we. Onze straat uit, waar ’s ochtends en ’s avonds sluipverkeer niets(ont)ziend voorbijkomt – langs de eindeloze stroom wagens die het dorp structureren – op het veel te smalle fietspad (moordstrookje) langs de schoolpoort waar dit keer de signalisatie misschien niet werkt – verder rechtsaf naar het jaagpad waar fietsen is wat fietsen hoort te zijn.

En toch. Moest ik u dan toch schrijven, dan zou het niets van dat alles zijn. Een paar zinnen:

Mevrouw (Meneer) de Minister,

Ik wens u dat u veel kunt fietsen. Dat u daarbij de bezorgdheid van een ouder voelt over de leefkwaliteit van onze kinderen en hun kinderen.

Ik wens u dat u veel kunt fietsen. De beste ideeën komen al fietsend.

Ik wens u dit  met de grootste achting en met oprechte groet,

Rebecca

Geachte Minister,
Men zou kinderen - (en eigenlijk ook de jonge ouders, want die hebben het ook niet geleerd) -  een zekere opleiding/richtlijnen in de scholen en eventueel via de media moeten geven, om op een correcte manier te fietsen op fietspaden?   T.t.z. rechts houden en links voorbij steken.  Wij ouderen -  (ik ben 70j en fiets zogoed als alle dagen) - leerden dat vroeger op school.
  
Daarom is het tegenwoordig riskant op de fietspaden.  
En zelfs in het Rivierenhof heeft men het verkeers-oefenplein gewoon weg gedaan.  
Er mag gerust iets gaan veranderen want het wordt drukker en drukker op de meestal smalle fietspaden.
Dank voor uw aandacht.
 

Beste,

Ik zou hier alleen maar dezelfde ergernissen optekenen zoals veel ontevreden fietsgebruikers, onveilige fietspaden,-straten, -wegen, het dictatorschap van de autobestuurder.
Doch we beleven ook heerlijke momenten tijdens het fietsen.
Gans onze wegeninfrastructuur is afgestemd op de auto, zoals de autoparkings die zo dicht mogelijk bij het stadscentrum werden (worden) gebouwd.
Het kan en moet anders.
Kijk naar het fietsknooppuntennetwerk, mensen van alle leeftijd maken er in stijgende lijn dankbaar gebruik van. Vooral door de opkomst van de elektrische fiets.
Vlaanderen is een grote stad geworden, verplaats het knooppunten idee naar de stad. Beperk de mogelijkheden van de wagen.

Kan u via de media, filmspotjes voor of na het journaal, de autobestuurder gevoelig maken om aandacht te geven aan de zwakke weggebruiker?
Bijvoorbeeld:
Welk autobestuurder kent de reglementering van de "fietsstraat"?
Welke fietser kent de fietsreglementering? In een studentenstad is het als automobilist of voetganger uitkijken geblazen voor de nonchalante fietsende student.

Vriendelijke groet.

Geachte,
Eigenlijk voel ik mij heel vrij op mijn fietske... Niets in mijn hoofd, geen zorgen... Tot ik een tegenligger(fietser) tegenkom op mijn kant van het fietspad terwijl er aan de andere kant van de weg ook een fietspad is in zijn of haar richting... Wij pedelec rijders hebben al een slechte naam, hoewel ik steeds fatsoenlijk rij en mij aan de verkeersregels hou. Elke dag mijn licht op, in orde met mijn papieren.... Aub meneer of mevrouw de minister doe aub iets aan die fietsspookrijders.. Toen ik mijn pedelec 2 dagen had heb ik op de brug in Grobbendonk een spiegel tegen spiegel aanrijding gehad met een brommer en we stopten beide. Toen de dame in kwestie achterom keek vroeg ik haar "en.. Is uw spiegel stuk?" nee zei ze... ik zeg "spijtig, want gij hoort aan de andere kant ". Een ander geval is dat ik met mijn auto van de winkelafrit kom.. En ik kijk naar links en toen naar rechts terwijl ik zachtjes aanschuif op het fietspad.. Want van links komt er geen fietser.. Klopt er toch een oud madameke op mijne motorkap en geeft mij een vuile blik.. Zij kwam van rechts op voor haar het linkse fietspad... Ik doe mijn raam naar beneden en zeg... Wat denkt gij wel op mijn motorkap slaan... Uw fietspad is aan de andere kant madam.... En zo gaat het maar verder en verder... Veilig naar school? Dat de overheid eens flinke boetes uitdeelt aan fietsers... Aub... De politiediensten doen niets... Ook niet voor verlichting op de fiets... Hoeveel fietsers ik zie zonder licht.. Dat houd u niet voor mogelijk.... Dan zwijg ik nog over die die door het rood van de spoorweg rijden.. Er wordt niets aan gedaan
Hier blijf ik bij, want ik kan nog doorgaan...
Ik hoop dat ik U met mijn brief op pad gezet heb
Mvg
 

Voor een echt vriendelijk en hartelijk fietsklimaat is er ook aandacht
nodig voor een minder goede kant van de promotie van het fietsgebruik.
Het komt nog maar al te vaak voor dat fietsers de verkeersregels aan hun
laars lappen, o.a.
- rijden over voetpaden en zo de voetgangers nog kwetsbaarder maken dan
ze al waren
- links rijden omdat daar toevallig ook een fietspad is
- zelfs links rijden als er alleen maar een fietssuggestiestrook is
- met overdreven snelheid door gedoogzones (zoals parken en
winkelstraten) rijden
- dat alles aan kinderen voordoen en ze er zelfs in aanmoedigen.

Als we het voor elkaar krijgen dat steeds meer mensen op de fiets
stappen zullen dergelijke inbreuken ook sterk toenemen, als er geen
aandacht is voor de toepassing van de wegcode. In eerste instantie mag
dat gebeuren door (ludieke) sensibilisering. Heeft dat geen effect dan
resteert handhaving.

Uw overtuigde, maar vaak ook geïrriteerde fietser en bezorgde
voetganger

Ik was het al jaren van plan, maar eindelijk heb ik de stap gezet. Geen files meer; elke dag frisse lucht. Geen nutteloos stalen omhulsel van anderhalve ton om 1 persoon te vervoeren.

Je hebt waarschijnlijk al door waar ik het over heb. Ik heb een auto weggedaan en vervangen door een fiets. Niet zomaar een fiets. Een elektrische fiets waar zowaar 2 kinderen met hun rugzakken mee kunnen worden vervoerd en waar ik met gemak een hele winkelkar in kwijt kan.

Elke ochtend, weer of geen weer, haal ik de fiets uit het tuinhuisje. De jongste kinderen, 8 en 10 jaar nemen plaats achterop. Mijn oudste dochter fietst zelf. Als het regent doen we onze regenbroek aan en als het koud is pakken we de kinderen goed in. Maar we gaan altijd met de fiets.

Het eerste traject rijden we rustig, langs kleine weggetjes en rustige straten waarvan ik het bestaan voordien niet wist. We zien de zon opkomen over het veld. De kinderen vinden het geweldig om te zwaaien naar de klasgenootjes die we passeren en soms ook naar wildvreemden. Samen op de smalle achterbank maken ze grapjes en voelen zich op hun gemak.

Er zijn ook wel wat gevaarlijke en verwarrende kruispunten en die rustige wegen worden ook soms gebruikt door sluipverkeer. Dus voor de kinderen is het nog niet haalbaar zonder begeleiding.

Na 7.5km zijn we op onze bestemming en stressen we ons niet met het zoeken naar een parkeerplaats. In geen tijd zijn de kinderen opgegaan in de gezellige ochtenddrukte van de school.

Dan zet ik de motor een standje hoger en fiets ik door naar mijn kantoor. Nog eens 7.5km langs de Vaart en door het centrum van Leuven tot in Heverlee. De fiets staat droog en veilig vlak voor de ingang. Een douche is niet nodig, met de elektrische ondersteuning kun je inspanning doseren zodat je niet bezweet aankomt.

's avonds fiets ik op een dik half uur weer naar huis. Het is geen zware inspanning, maar je bent toch even buiten geweest. Een beetje zoals een stevige wandeling, maar leuker omdat je meer ziet en de wind door je haren voelt.

Op een gewone dag gebruik ik 30% van de batterij. Een batterij die 100 x kleiner is dan die van de een elektrische wagen. De 'brandstofkosten' zijn dus belachelijk laag. Bovendien hebben we groene stroom, dus de CO2 uitstoot is sowieso 0.

Een fiets is niet ingewikkeld en de onderdelen kun je zelf kopen. Het onderhoud doe ik zelf, waardoor de gebruikskosten heel laag zijn. Het is een cargo fiets dus je kunt er ook een hele week boodschappen inladen als je gaat winkelen. Voor kleine uitstapjes kan er ook een volwassene achterop zitten.

Ik ben er van overtuigd dat fietsen een belangrijke bijdrage kan leveren tot de maatschappij. Fietsen vervuilen niet en verbruiken nauwelijks CO2. Ze zijn licht en nemen weinig plaats in op de weg, bijgevolg dragen ze niet bij tot de files, en ook niet tot de onveiligheid van het verkeer of tot de slijtage van de weg. Verder heeft het een positieve invloed op je gezondheid, meer bewegen is immers één van de belangrijkste elementen van een gezonde levensstijl. Het is ook een democratisch vervoermiddel dat voor iedereen toegankelijk is en mensen ook dichter bij elkaar brengt. Op de fiets ben je namelijk aanspreekbaar.

Een heel positief verhaal. Volgens mij zijn er al redenen genoeg om over te schakelen en de auto aan de kant te zetten. Maar toch is het een moeilijke stap voor veel mensen.

De overheid kan het fietsen nog aantrekkelijker en veiliger maken.

Fietspaden: het liefst zou ik zoals in Nederland, brede, gladde lanen hebben die duidelijk zijn afgebakend van de weg. Op korte termijn ben ik echter al tevreden met fietspaden zonder putten en meer, en betere schuine vlakken bij het oversteken van de weg. Rustige autowegen waar veel fietsers rijden kunnen uitgerust worden met lijnen en omgevormd worden tot fietsstraat. Verder zou het toegestaan moeten zijn om op de openbare weg te rijden indien het fietspand in slechte staat is.

Elektrische fietsen: ik ben een voorstander om de maximumsnelheid van e-bikes (L1e-A) op te trekken van 25 km/u tot 30 km/u. Op een fiets zonder ondersteuning kun je ook makkelijk die snelheid halen. Voor langere afstanden maakt dit een groot verschil. De sprong naar pedelecs aan 45 km/u is voor veel mensen te groot.

Steden: in het centrum van een stad als Leuven zijn de straten vaak te nauw om toe te laten dat fietsers en auto's naast elkaar kunnen rijden. Dit kan tot gevaarlijke toestanden rijden. Fietsers worden ingekneld. Soms ben je bijna genoodzaakt om op het voetpad te fietsen, zelfs in zogenaamde fietsstraten.

Promotie: er komt redelijk wat negatief nieuws over fietsen en dan vooral over elektrische fietsen. Pedelecs zijn te snel, e-bikes worden opgevoerd, batterijen kunnen spontaan ontvlammen. De fiets is gevaarlijk. Stadscentra worden overspoeld door slecht geparkeerde fietsen. Er is vandalisme op fietsdeelsystemen. Kunnen we de positieve elementen wat meer benadrukken?

Fietsen, je wordt er gezond en gelukkig van - en het is bovendien goedkoop. Waarom neemt niet iedereen de fiets?
 

Precies 14 jaar geleden kwam ik vanuit Nederland naar Brussel om er te gaan wonen en werken. Wonen en werken in dezelfde stad: het dagelijks traject zou ik uiteraard per fiets afleggen, zo dacht ik naïef. Maar dat bleek veel minder vanzelfsprekend dan in mijn vroegere woonplaatsen Amsterdam en Utrecht. Onderstaande is daarmee geen verklaring dat in Nederland alles beter is; uiteraard niet; maar eerder een overzicht van verschillen die ik als fietser in Brussel heb opgemerkt die zorgen dat een fietstraject in Brussel vaak veel frustrerender, gevaarlijker en vermoeiender is dan nodig, terwijl relatief eenvoudige ingrepen daar iets aan zouden kunnen doen.

Twee evenwijdige gestreepte lijnen op de weg bleken de status van fietspad te hebben. In praktijk wordt dat fietspad gebruikt als uitwijk- of parkeerstrook voor auto’s en voel je je er als fietser allerminst veilig. Dergelijke ‘fietspaden’ lijken bovendien een excuus om niet verder te evolueren naar echt goede fietsinfrastructuur.

Zelfs afgescheiden fietspaden worden vaak als parkeer- of laad-/losplaats gebruikt. Tientallen paaltjes moeten dan oplossing bieden, maar meestal blijkt dat het fietspad niet echt afgescheiden is aangelegd en auto’s zich er nog te gemakkelijk op kunnen begeven. Uiteraard gaat dit samen met een mentaliteitsprobleem.

Een (al of niet afgescheiden) fietspad wil nog wel eens abrupt beginnen of eindigen. Als fietser is het soms volledig onduidelijk dat er een (afgescheiden) fietspad is dat gevolgd dient te worden (bijvoorbeeld: wandel-/fietspad langs de VUB) en als een fietspad eindigt is het vaak zoeken naar hoe je je weg dient te vervolgen, met gevaarlijke situaties tot gevolg. Bijvoorbeeld: Fietspad langs Boulevard Generaal Jaques, richting Ter Kamerenbos; fietspad langs de Emile De Motlaan, richting Louisalaan; Als fietser weet je in Brussel vaak niet wat je kan verwachten: enkele honderden meters veilig, afgescheiden fietspad worden dikwijls gevolgd door een traject waar je je als fietser tussen het drukke autoverkeer dient te begeven; afgescheiden en gemarkeerde fietspaden wisselen elkaar af; fietsers worden vaak het trottoir op gedwongen, zelfs op drukke fietsroutes (Merode!).

Zelfs bij afgescheiden fietspaden heeft autoverkeer dat naar rechts afslaat vaak geen oog voor rechtdoorgaande fietsers. Dit is, in mijn ervaring, één van de meest voorkomende en meest gevaarlijke conflictsituaties in Brussel. Een conflictvrije lichtenregeling kan dit eenvoudig verhelpen.

Zo’n conflictvrije lichtenregeling is in Brussel zelden te vinden, met als argument dat dit de doorstroming van het verkeer zou vertragen. Maar dit is in tegenspraak met het feit dat de lichten in Brussel meestal een vaste rood-groencyclus hebben, waarbij het licht dus ook op rood staat als er geen kruisend/afslaand verkeer is (ook frustrerend voor automobilisten). Intelligente lichten (detectielussen/camera’s) kunnen hier veel effect hebben.

Als je je als fietser in Brussel van A naar B wilt begeven kun je er niet van uitgaan dat er veilige, efficiënte infrastructuur langs die route aanwezig is en bestaat de neiging om voor alternatief transport te kiezen. Anders gezegd: als in Brussel de infrastructuur voor auto’s zou worden aangelegd zoals de infrastructuur voor fietsers, dan zou het heel wat stiller zijn op straat. De fietser wordt in Brussel duidelijk nog niet gelijkwaardig gesteld aan de automobilist, terwijl ook de doorstroming van het autoverkeer gebaat is bij een goede fietsinfrastructuur.

Ik zal blijven fietsen in Brussel, maar doe dat wel minder dan bij gelijkaardige verplaatsingen in Amsterdam of Utrecht. Het recente Brusselse regeerakkoord spreekt van een fijnmazig, comfortabel, veilig en ononderbroken netwerk van afgescheiden fietspaden. Ik kijk er naar uit.

Aangezien we op slechts enkele kilometer van een stadscentrum wonen en werken en ook de crèche van onze zoon in ons dorp is, nemen we voor bijna al onze verplaatsingen de fiets.
Wekelijks zijn er echter momenten waarop ik me onveilig voel. Vorige week nog parkeerde een auto zich op half op het voetpad, half op het fietspad. Ik kon er nog net langs links voorbij op het fietspad. Net op het moment dat ik er langs reed, opende de chauffeur zonder in zijn spiegel te kijken zijn deur. Ik kon nog net op tijd stoppen om een aanrijding te verhinderen om vervolgens een kwade tirannie van de chauffeur over mij te krijgen omdat hij meende in zijn recht te zijn doordat hij zijn 4 pinkers opgezet had. Hij “moest toch zijn werk kunnen doen” wat voor mij ook het geval is en ik zou er graag heelhuids geraken.
Sommige buschauffeurs houden geen rekening met fietsers op de rijbaan en denken dat ze overal voorrang hebben waardoor ik de plaatsen waar veel bussen rijden mijd.
Aan de meldingen van onveilige verkeerssituaties die ik aan het AWV overgemaakt heb, werd geen gevolg gegeven. Mijn vraag om de voorrangsregels te wijzigen aan bepaalde kruispunten waar fietsers rechtdoor moeten en voorrang moeten verlenen aan automobilisten die moeten afslaan en enkele meter verder alsnog voorrang moeten verlenen aan andere automobilisten, kreeg ik het antwoord dat de automobilisten een slechter zicht hebben op fietsers dan omgekeerd. Op mijn antwoord dat dit niet klopte; fietsers moeten namelijk achterom kijken en automobilisten moeten sowieso al vertragen om voorrang te geven op andere auto’s en moeten slechts schuinvoorruit kijken, kreeg ik geen antwoord
meer.

Ik hoop op een mentaliteitswijziging wanneer onze zoon zelf met zijn fiets naar school zal gaan.

Als 59 jarige Nederlander woon ik nu 9 jaar in uw land. In de laatste periode (9 jaar) heb ik al meer fietsongelukken gekregen een 5tal, dan in de gehele voorperiode van 50 jaar. Hopelijk zegt dat al genoeg.
Fietspaden met gaten erin. Als postbode weet je de weg en ken je de gevaarlijke punten. Maar je zal eens de weg niet weten en al zoekende de weg mogen vinden. Ondanks dat je op je fiets geconcentreerd rijdt en op de gaten let is het kommer en kwel. Ook aanduidingen dat je fietspad links ligt van de weg bijvoorbeeld zijn er domweg niet. Ook bij deze fietsoversteekpaden is geen bord te bekennen. Uitzonderingen daargelaten, maar bij 80 % is er geen duiding te vinden. Het is dus levensgevaarlijk hier in België te fietsen. Dan heb je bijvoorbeeld de fietssnelweg. Plots houdt deze op en er is geen verdere duiding om het volgend stukje snelweg te vinden ( is nog in aanleg) maar fietsvriendelijkheid wil ook zeggen dat je een alternatieve route aanduid met rit bv een bord richting de fietssnelweg. Mijn nieren staan onder druk van het vele geschud op uw wegen. Dit levert misschien wel op voor de raadpleging van artsen, maar ook die mensen staan behoorlijk onder druk. Ik vind persoonlijk dat u in de gemeentens een verkeers architect aanwezig acht die tenminste ook kijkt naar het langzame verkeer. Ik begrijp dat er een enorme inhaalslag nodig is maar noteer dan de gevaarlijke punten en reageer hierop. Misschien moet u Nederlanders aannemen die meer structuur hebben en inzicht hebben wat er nodig is om het fietsverkeer beter en efficienter te maken. Ik weet dat het niet gemakkelijk is, maar soms is bv éénrichtingsverkeer beter voor fiets en auto. dan die smalle straten als 2 richtingsverkeer te hanteren. met een auto ben je sneller een straatje om om bv in de straat te komen waar u moet zijn. Simpel toch.

 

Hierbij enkele bemerkingen betreffende te verbeteren punten voor fietsers. 
Wegenwerken : bij wegenwerken waarbij de weg volledig is afgesloten (en waarbij men ook als voetganger of met de fiets aan de hand niet door kan) staan vaak geen omleidingen voor fietsers aangeduid. Dit gebeurt ook wanneer de wegwerkzaamheden gebeuren  tussen twee fietsknooppunten. Betere signalisatie is hier noodzakelijk en in geval van fietsknooppunten oranje omleidingsbordjes.
Boordstenen : bij vernieuwing van het wegdek worden tegenwoordig vaak boordstenen in een hoek van 45 graden gebruikt voor afbakening van fiets- en/of voetpaden.. Jammer genoeg denkt men er niet aan om bij het begin of einde van een fietspad een gelijkgrondse aansluiting met het wegdek te voorzien. Over dergelijke boordstenen rijden is oncomfortabel voor de fietser en slecht voor de fiets.
Snelheidsremmers op fietspaden : sommige paden die exclusief voor fietsers/voetgangers zijn (bv oude spoorwegbermen) hebben op kruispunten met andere wegen soms snelheidsremmers in de vorm van dranghekkens die zo geplaatst zijn dat men er tussen moet zigzaggen. Op zich een goede maatregel maar sommige van die hekkens zijn zo dicht bij geplaatst dat het soms moeilijk om er zigzag door te rijden zelfs met een gewone fiets, laat staan met een elektrische fiets (die minder stabiel is) of een bakfiets (soms totaal onmogelijk !). Concreet voorbeeld : de hekkens op het grondgebied Kluisbergen op de voormailge spoorlijn 85.
 

Waarom wordt het rijbewijs met punten dat reeds jaren geleden is goed gekeurd niet van kracht.
Iedere dag zie ik dingen van weggebruikers die fietsers in gevaar brengen en die helemaal niet bestraft worden.
Als je niet op een verplicht fietspad dat heel slecht berijdbaar is rijdt denken autobestuurders het recht te hebben je van de weg te maaien; op dergelijke fietspaden zouden de blauwe  verkeersborden die je verplichten op het fietspad te rijden moeten weggenomen worden. 
Ik zelf ben dit jaar gevallen op een slecht berijdbaar fietspad als slachtoffer kan je nergens terecht, Een fietspad met blauw bord is verplicht en als je er niet op rijdt kom je in rechtsonzekerheid.
Dwing de overheid om de fietspaden berijdbaar en veilig  te houden  indien ze er niet toe in staat zijn verwijder dan de fietsborden zodat de fietser op de weg kan rijden en niet in rechtonzekerheid komt.
 

ben het allemaal eens met wat er allemaal gedaan en uitgevoerd word om het voor de fietsers veiliger en gemakkelijk te maken.

Ik ben ook een fietser die alle dagen naar zijn werk rijdt.

Wat me opvalt is dat de fietsers zelf de wetten stellen! Als ik zie dat de fietsers meer en meer op de verkeerde kant van de weg rijden en dat er niets aan gedaan wordt dit is op de N44 tussen Aalter en maldegem. Ze komen kilometers op de verkeerde kant. Als je naar de politie stapt doen ze er niets aan!!!
Als je iemand omver rijd is het een zwakke weggebruiker en is de schade voor de fietser en aan uw eigen voertuig voor u! Wat denkt u daar van.

Onlangs reed ik langs de N44 en de politie reed een 100 meter voor me.
Wat zagen ze drie fietsers op de verkeerde kant op een afstand van 150 meter en de middelste reed zonder handen en aan het bellen!

Ik werd zelf een beetje boos en ben de politie gevolgd heb hen de vraagesteld wat ze ervan vonden, en wat dacht je? Speelt geen rol alles mag! Volgens hun zelfs bellen! Nog straffer.

Er staan niks van markeringen of pijlen dat ze van links of rechts mogen komen!
Stel je in de plaats van de auto of een of ander gemotoriseerd voertuig.
Mijn vrouw heeft al een kindje op de kapo gehad en wat ik mee gemaakt heb spaar ik jullie de uitleg of je ligt er dagen wakker van.

Voor uitleg mag je me altijd contacteren! 0032497033511

Nog een voorbeeld van zwakke weggebruikers langs de baan Tielt Aalter.
Één van de gevaarlijkste banen in oost Vlaanderen!

Langs beide kanten een fietspad en wat denk je, ik kom een 20 tal wielertoeristen op de baan zonder signalisatie auto voor of achter. Ik schat een 60 auto's en vrachtwagens er achter. Wat denk je daarvan.

Ik kan je nog tal van voorbeelden geven , maar godverdomme ze zoeken het toch een beetje zelf .

Ik hoop dat hét nu eens op de juiste plaats terecht komt en dat ik misschien zelf eens met de minister of om het even wat kan praten, voor mij maakt het niet uit.

Wij wonen slechts 2 km van de lagere school van onze kinderen.
We vinden het dan ook niet meer dan vanzelfsprekend om op de fiets de kinderen naar school te brengen.

Vanzelfsprekend omdat er zo veel redenen zijn waarom dit een positief effect kan hebben op je kind, je gezin, je omgeving, de samenleving, onze aarde. Bla bla bla…ik wordt al moe als ik mezelf hoor.
Vanzelfsprekend dus,  zodat je dit hoeft uit te leggen.
En zo zou het ook moeten zijn.

Helaas is dat nog steeds niet het geval.

Op de fiets naar school gaan betekent elke dag laveren tussen en langs langzaam-rijdende auto’s en vrachtverkeer.
Op de fiets naar school gaan betekent elke dag opletten of er geen portier van een geparkeerde wagen onoplettend open wordt gedaan en mijzelf of onze kinderen van de fiets afstoot
Op de fiets naar school gaan betekent elke dag gebruik moeten maken van een smalle strook aftands asfalt dat aan beide zijden geflankeerd wordt door het minder kwetsbare verkeer.
Op de fiets naar school gaan betekent elke dag proberen boven het lawaai van het verkeer uit te komen en te roepen dat ze uit moeten kijken voor deze of gene.
Op de fiets naar school gaan betekent elke dag fijnstof happen
Op de fiets naar school gaan betekent elke dag te horen van andere ouders (die in dezelfde buurt wonen) dat ze het zo goed vinden dat je de kinderen met de fiets naar school brengt, maar dat ze het zelf veel te gevaarlijk en vies vinden en dus daarom maar de auto pakken.

Dat vinden zij vanzelfsprekend.
Dat zou het niet moeten zijn

Het is gebeurd. Deze ochtend een peutertje met een klein fietsje in de tunnel ten val gekomen.
Fietstunnel te Wilrijk is een tunneltje onder de Boomsesteenweg om naar Valaar Wilrijk of Heistraat richting Bist te Wilrijk te rijden.
Wie komt daar en gebruikt rond 8
u het tunneltje? Iedereen.
Dwz voetgangers met of zonder buggy en kleintjes ernaast, alle electrisch gestuurde rijtuigen (oa bakfietsen, fietsen, steps) , gewone fietsen, en die brengen elkaar dagelijks in gevaar.
Voor wie is die tunnel bedoeld?
Deze situatie is niet houdbaar tijdens de spits. Voor volwassenen al niet, laat staan voor de allerkleinsten die door de snelheid die ze halen bij het afdalen, hun controle verliezen.
Waar is het gezond verstand gebleven?
De fietspaden zijn ook niet breed genoeg bij het kruisen van al deze
verschillende vervoermiddelen die in aantal alsmaar toenemen ook.
Ofwel moet iedereen te voet door de tunnel en afstappen. Of enkel fietsers. 
Ben ik nu de enige die dit ondervindt?
Graag duidelijkheid en een oplossing aub.
Ik fiets dagelijks naar mijn werk met een gewone fiets en zou dat graag blijven doen.
 

België is niet gemaakt voor fietsers. Dat merk ik elke dag terwijl ik mij naar werk of hobby verplaats. Is een fietser vóór mij te traag omdat ze (hopelijk tegen beter weten in) een telefoontje aan het doen is en dus met maar één arm het stuur vast heeft, dan geraak ik er niet voorbij en dien ik mijn weg verder te vervolgen op haar tempo. Heb ik toch de gelegenheid om haar in te halen, dan is dat met angst voor een botsing en val omdat het fietspad zich écht niet leent tot inhalen. In dat geval zal mijn helm mij hopelijk behoeden voor blijvend letsel.
Automobilisten zijn over het algemeen gezegend met een inhaal- én een pechstrook. Wat zou dat een zegen zijn voor fietsers! Op die manier durft men opnieuw op het stalen ros buiten te komen en kiest men minder voor het vierwielige vervuilende én straatbeeldoverheersende alternatief. Wat zijn er veel auto’s aanwezig in de wereld! Een gezin met drie volwassen kinderen kiest er namelijk voor om elk van die kinderen van zo’n automobiel te voorzien. Want zij verdienen dit. De wereld verdient dat echter niet. Auto’s zijn en blijven vervuilers.
Bedankt voor uw aandacht.
 

Beste minister
Fietsers hebben het hard te verduren in Vlaanderen, vooral door het erg drukke, snelle en vaak ongedurige autoverkeer. In de huidige verkeerslogica hebben auto's nog steeds en bijna overal voorrang op fietsers. Waarom die logica niet omgedraaid en zoveel mogelijk voorrang geven aan fietsers?
Twee kleine, concrete voorstellen:
1. Trek bij een kruising tussen een autoweg en een fietsweg een brede, groene streep op de grond en geef er de fietsers voorrang.
2. Verplicht autobestuurders bij het inhalen of kruisen van een fietser op smalle wegen te vertragen en een afstand van minimaal anderhalve meter in acht te nemen.
Concreet, makkelijk uitvoerbaar en niet duur. Zo crëeer je mee een draagvlak voor een veiliger fietsklimaat.
Alstublieft en graag gedaan
 

in 1985 maakte ik een  klik in mijn  leven  .

Ik besloot om met de fiets te gaan werken . Ik hield het 25 jaar vol tot
aan mijn pensioen .

Pendelen tussen Stabroek en Mortsel 25 km , winter en zomer . Bij ijzel
en sneeuw nam ik bus/tram . Voordien reden we met 3 collega's in
wisselbeurten met onze eigen auto's .

Een eerst vaststelling was dat het tijdens mijn fietspendeltochten veel
minder regende dan men al te vaak als excuus aanhaalt om toch maar niet
te moeten fietsen . De dagen/jaar van nat aankomen op het werk kon je op
de vingers van je handen tellen  .

Ik had een gewone stadsfiets ... ik nam mijn tijd en beschouwde het als
de vervanging van de tijd die ik stak in sporten ( lopen , volleybal ,
wandelen , ... ) .

Vandaag de dag staat onze auto bijna uitsluitend ter beschikking voor
het vervoer van onze gehandicapte dochter in haar rolstoel van en naar
haar weekverblijf in Merksplas  .

Ontspanning , vakantie ,  naar vrienden of familie , naar de stad  , ...
altijd met de fiets . Steden bezoeken kàn met de auto , maar vanaf de
buitenrand de stad binnenrijden , principieel , met de fiets !

Er is veel veranderd in de fietsinfrastructuur de laatste decennia ,
maar er is nog zeer veel werk aan de winkel om het allemaal nog veel
veiliger en comfortabeler te maken , want we komen van zéér ver ! veel
te ver !

Het is juist aan die onafgewerkte of onbestaande aansluitingen die het 
gevaarlijkste zijn omdat daar nog steeds vooral het autoverkeer wordt
ontzien , en knappe oplossingen te duur worden beoordeeld . Sla als
fietser maar eens af aan het Frans Oomsplein in Hoevenen en rij maar
eens richting Kapellen/Ekeren  ! Fiets maar eens door de grote of Kleine
Molenweg in Stabroek , of de Kerkstraat/ Ettenhoven  in Hoevenen .

Voor wat betreft ons dorp Stabroek: daar wordt eerstdaags gestart met de
heraanleg van het finale deel II van de hoofdas Antwerpse haven naar het
Kempische binnenland .  Ik verwacht er veel van wanneer niet teveel 
wordt ( of is ) toegegeven aan belangengroepen die hun klanten toch maar
zo dicht mogelijk bij hun uitstalramen willen krijgen .

Eeuwenlange aanwezigheid van bomenrijen langs vernieuwde Dorpsstraat ?
...  OHLALA , weg die vuiligheid ! Zielig die mentaliteit , en vaak van
jonge mensen ! Wat bezielt hen ?

Zolang die mentaliteit blijft voortwoekeren zullen nog veel potentiële
fietsers het laten afweten . Er is een doortastend  en consequent
gemeentebeleid nodig om adhv de vernieuwde infrastructuur de spelregels
voor  "beschaafd" gebruik van de nieuwe middelen af te dwingen . Ik hoop
,  maar vooral in de cafébuurt dreigt het een rommeltje te blijven ... 
misschien vergis ik me en word ik oud (70) .

Ander groot probleem blijft de stijgende hoeveelheid verkeer van en naar
de haven . De stank van de aanschuivende files is te snijden en dat
terwijl het juist daar een concentratie is van scholen en
verzorgingstehuizen .  Daartoe zie ik enkel maar een oplossing door het
creëren   van een ringweg , de zogenaamde Nx . En ook hier staan
belangengroepen ( vooral  landbouw , gelukkig niet alle landbouwers ! )
lijnrecht tov de beleidsvoerders . Met hun zogenaamde alternatief tracé
staan ze te trappelen om de laatste landwegen vol te stouwen met verkeer
...onbegrijpelijk dat zij , die toch het meeste onder druk staan van de
opdringerige haven hun oplossing zoeken in wat toch het weinige is wat
ons nog onderscheidt van de stad . Blind eigenbelang !

Voorts is er al veel gebeurd om Antwerpen per fiets te bereiken ,  maar
cruciale stukken mankeren nog . Zo bvb delen Fietsostrade tussen Essen
en Kalmthout en ook de doortocht van Kapellen had wel wat beter en
veiliger gekund .  De aartsgevaarlijke spoorwegovergang met de
Kalmthoutse Steenweg blijft ook maar aanslepen en de Klinkaertstraat
tussen Putte en Kalmthout  en verder naar Achterbroek en Wuustwezel
blijft een bedreigend zelfmoordkantje , terwijl van Wuustwezel tot
Turnhout het al de dorpsdoorgangen niet meegeteld , wel behoorlijk goed
fietsen  is .

En waarom geen fietsostrade tussen de Ettenhovense velden , een
aftakking naar de Polderdorpen ? Samenvloeiend in Ekeren ?

Ik durf alleen maar te hopen dat de definitieve kentering er aan staat
te komen en geef een pluim aan de fietsersbond voor haar niet aflatende
strijd  .

Mijn ervaring met de fiets is begonnen met hobby,  met een nood situatie wordt mijn fiets noodzakelijk.

Ik gebruik de fiets voor  om mijn kinderen van 5 en 2jaar te stimuleren voor beweging en concentratie en denkontwikkeling door naar school hun te brengen, lang fietsen.

Om op tijd te zijn, gebruik ik mijn fiets en ook klein boersschappen.

Ik probeer om bezig te zijn met verschillende aspecten in de opvoeding van mijn kinderen en sinds 2 jaar is de fiets de locomotief die alle aspecten naar de bestemming probeer te brengen.

Ik kan alleen maar toejuichen dat er meer fietspaden worden aangelegd.
Wel moet ik opmerken dat er soms weinig wordt nagedacht over een veilig
gebruik van deze fietspaden. Een voorbeeld : in 2018 werd het wegdek van
de N32 tussen de R32 en de N313 vernieuwd. De belijning werd ook
vernieuwd en wat was het resultaat? Richting Roeselare was het fietspad
van het verkeer gescheiden door een strook van ongeveer 80 centimeter.
Wat heeft men daar gewijzigd? Men heeft de aslijn van de rijbaan iets
verlegd en naast het fietspad richting Roeselare een smalle
parkeerstrook aangelegd. Nu worden op die strook auto's en zelfs
vrachtwagens geparkeerd (soms gans het weekend) die zich meestal met hun
rechter wielen op en over de witte scheidingslijn parkeren. Zo is er
voor fietsers nog minder plaats over dan voorheen. Feit is dat men langs
de andere zijde van de rijbaan richting Gits een parkeerstrook ter
beschikking heeft waar bijna 2 auto's naast elkaar kunnen staan. Logica?????

Verder kan ik mij ook maar aansluiten bij mensen die in hun brieven
aanhalen dat men de verkeersregels meer en meer aan z'n laars lapt.
Rustige landwegen worden rond de spitsuren omgevormd tot sluipwegen waar
men als fietser alleen als obstakel wordt beschouwd : met een hoge
snelheid je op een 10-tal centimeter dwarsen of je met een te hoge
snelheid voorbijsteken. De wet werd onlangs gewijzigd van 1meter afstand
tot 1.5 meter als men een trage weggebruiker moet dwarsen of inhalen.
Indien deze afstand niet mogelijk is (breedte weg) moet men deze aan
matige snelheid passeren! Een lachertje in de praktijk.

Een irritant probleem is dat men als autobestuurder zijn
richtingsaanwijzers bijna niet meer gebruikt of op een verkeerde wijze
gebruikt : men draait het stuur om af ter slaan en neemt bij die
beweging de richtingsaanwijzerschakelaar mee. Hiermee geeft men niet
tijdig aan dat men gaat afslaan zoals het verkeersreglement voorschrijft
met als gevolg dat de fietser niet of te laat gewaarschuwd dat een auto
gaat afslaan. Vooral op ronde punten een groot probleem.

Ook zouden de veilige fietspaden moeten worden gekoesterd. Voorbeeld :
in onze omgeving kunnen wij vanaf Roeselare op een jaagpad tot aan de
Leie in Ooigem fietsen. Nu heeft men de intentie om het jaagpad te
onderbreken ter hoogte van de Schaapbruggestraat. Dit om een kleine
containerterminal te bouwen. Gevolg : de fietsers zullen door een voor
fietsers onveilige industriezone worden gestuurd (zwaar verkeer). Hieer
moet worden opgemerkt dat langs de andere zijde van het kanaal nog
genoeg braakliggende grond beschikbaar is voor een terminal. Ook is daar
de N382c gelegen wat voor zwaar vervoer ideaal is. Hier hetzelfde :
logica ?? Indien dit wordt uitgevoerd wordt een veilige verbinding
omgevormd tot een voor fietsers gevaarlijke omgeving!

Items genoeg, hopelijk dringt het eens door dat men niet kan verkondigen
dat er meer moet worden gefietst en dat men in de praktijk in veel
gevallen nog altijd koning auto de voorrang geeft : onbegrijpelijk !

Dag Minister...
Ik woon gans mijn leven in Beveren , randgemeente van Antwerpen.
Er is bijna nergens zoveel beton gegoten in Belgie als aan die kant van Antwerpen.
Jammer genoeg niet voor de zwakke weggebruiker, reeds jaren ijvert de fietsersbond voor een veilige fietsverbinding van Kallo naar Beveren/Melsele ,P+R parking.
Ik fiets dagelijks naar Kallo en wat mij opvalt is dat er nooit geen kinderen langs het huidige traject fietsen , omdat de N450 de enige toegangsweg is van en naar kallo en deze te gevaarlijk is , laten de ouders hun kinderen daarlangs niet fietsen. Vanaf 12 jaar kunnen de kinderen niet meer naar school in Kallo en moeten uitwijken naar vooral Beveren.
Fietsersbond Beveren heeft hier een mooi alternatief uitgewerkt ,maar door de ingewikkelde situatie van de organisatie van de overheden gebeurt er vrijwel niks.
Het is zowel Antwerpen als de Haven , Vlaanderen en Oostvlanderen ,en dan nog de gemeente Beveren , en nu laatst ook de Bam die hier moeten beslissen.
Dus dringend een gesprek gevraagd met de fietsersbond Beveren , want zij zijn de enige die de situatie elke dag aan de lijve ondervinden.
 

Sinds 8 jaar fiets ik dagelijks van Liedekerke door het mooie Pajottenland naar mijn werk te Ruisbroek. 
Naast mijn persoonlijk voordeel, een goede conditie, draag ik mijn steentje bij tot het beperken van files en sluipverkeer in onze mooie streek.
Het reduceren van mijn CO2 afdruk is ook aardig meegenomen.
Toch 2 zeer actuele thema's in ons maatschappelijk debat (fileleed / propere lucht).
Op dit woon-werk traject dien ik ter hoogte het treinstation te Ruisbroek de ondertunneling te gebruiken. Al 8 jaar doe ik dit al fietsend.
Op 17/05 en 21/05 werd ik door de politie der spoorwegen tegengehouden en beboet wegens het niet afstappen in de tunnel.
Die 2de maal was niet uit koppig recidivisme, een gewoonte van 8 jaar leer je immers niet zomaar af.
Ik heb deze 2 boetes van 50 € reeds ontvangen en betaald.
Blijkbaar is dit verbaliseren mogelijk bij uitvoering van de wet van 27/04/2018 op de politie der spoorwegen mbt overlast op treinen, stations en parkings van stations. 
(uitvoeringsbepalingen zouden dateren van begin 2019)
Ik heb hier toch enkele bedenkingen bij:
- Betreft het hier overlast? In de 8 jaar heb ik nooit enig "incident" tussen fietsers / voetgangers waargenomen. 
- Is dit prioritair voor de spoorwegpolitie?
- Waarom wordt er onmiddellijk geverbaliseerd ? Geen waarschuwingsperiode?
Maar maak u geen zorgen, ik zal mij niet bekeren tot het verzuurd burgerschap.
Maar waar het eigenlijk echt om gaat:
Waarom wordt er geen efficiënt fietsoversteekplaats uitgewerkt indien u dan toch meent de voetgangers van de fietsers te moeten scheiden?
Ik zie immers de laatste jaren steeds meer fietsers gebruik maken van de tunnel. We stonden in het rijtje om onze bekeuring te ontvangen!
Geef de fietsers hun plaats in de openbare ruimte, moedig de fiets verder aan in het woon-werk verkeer .
Aan onze fietsinfrastructuur is er nog zoveel werk.
 

Beste mevrouw, mijnheer de Minister,
Ik ben helemaal de beste schrijver niet, maar ga toch een poging doen...
Wij hebben een zoon van 7 jaar. Omdat wijzelf als ouders fervente fietsers zijn is het voor onze zoon evident dat de eerste keuze de fiets is om zich te verplaatsen.
Dagelijks fietst hij met ons naar zijn school. Gelukkig hebben wij een rustige route naar school. Door enkele woonwijken en we zijn er. De miserie begint echter in de buurt van de school zelf.
Kinderen worden langs de rijbaan in de file uit de auto's gedumpt vlakbij de schoolpoort. Je begrijpt dat openslaande deurportieren ons niet vreemd zijn.
Autoparkeren in zones waar het niet toegelaten is, fietspaden, voetpaden, ...
Uitlaatgassen die opstijgen en die we herkennen via onze luchtwegen, dit is een oude diesel, dit is een benzine, ja we zijn er expert in geworden.
Daarom dat ik ook een open brief geschreven heb naar de school om een zoveelste vraag te stellen naar een "schoolstraat". De gekste uitvluchten hebben we al gehoord om het niet uit te voeren. Zoals "er passeert een bus van De Lijn". Ja... in het weekend om 23.55u, 00.40, 01.25u.
Worden wij nog wel ernstig genomen?
Onlangs ben ik ook vrijwilliger geworden bij de Genste Fietsersbond omdat ik het niet meer kan aanzien hoe de zwakke weggbruiker moet overleven in het verkeer.
Jawel, mijn ambities zijn groot. Na enkele vergaderingen zijn de ambities al wat bijgesteld.
Nu ik zie hoe het beleid in elkaar zit begrijp ik waarom dit met een slakkegangetje gaat.
Deze zomer zijn we met de trein op reis gegaan naar Zwitserland. God wat zou ik graag in Duitsland, Zwitserland willen wonen. Een plezier om daar de trein te nemen. Belgie is een ander verhaal. Als je mensen wil aanmoedigen om het openbaar vervoer te nemen zal er een andere aanpak nodig zijn.
Onze zoon leert snel...
Papa, waarom rijdt die auto ons zo snel en dicht voorbij?
Papa, waarom rijden niet meer mensen met de fiets? Dat is zoveel leuker, en fietsen stinken niet.
Papa, waarom is die auto boos op ons?
Weet jij daar een antwoord op mevrouw/ mijnheer de Minister.
De waarheid komt uit een kindermond...
Maar we blijven positief en straks fietsen we opnieuw verder.
Mevrouw/ mijnheer de Minister, spring zelf op de fiets en ervaar waar fietsers elke dag mee af te rekenen hebben en stem daar je beleid op af, dan komt het zeker goed.
Vriendelijke groeten,
 

Hallo
Als het licht op rood staat voor de voetgangers, maar de fietsers nog groen licht hebben, is dat oversteken op eigen risico. 
Automobilisten denken immers dat je door het rood rijdt en zouden je gewoon omver rijden vergezeld van een toeterconcert.
Ik, als volwassene, kan dit soort situaties nog net vermijden, door dan toch maar te stoppen, maar ik heb mijn kinderen al meermaals moeten behoeden voor een frontale botsing.
Kan in deze 'onduidelijke' situatie rechtgezet worden, aub?
Alvast bedankt!
 

Ik woon en werk in Amougies en breng kinderen naar school over de Kluisberg in Ruien met een longbike ebike. Een keer per week fiets ik naar Kortrijk voor mijn werk. Af en toe fiets ik naar mijn osteopate in Berchem. Overal waar ik fiets zijn de fietspaden in erbarmelijke toestand. Ik kan nergens zorgeloos doortrappen. Volgende zaken kom ik tegen:
Fietspad stopt plots na een kruispunt is er op dezelfde plaats op de weg een voetpad maar geen fietspad meer, zeer verwarrend. 
Enorme bulten/kraters in de paden waar je je een ongeluk van schrikt, als je geluk hebt zijn ze aangeduid, dan kan je errond fietsen maar dan moet je toch serieus afremmen, ben je je snelheid kwijt. Ook niet goed voor de levensduur van je peperdure ebike. 
Een stuk van een fietspad is vernieuwd maar niet geïntegreerd in het wegdek, je rijd dus tegen een verhoogd stuk fietspad. Als je fiets niet wil beschadigen, moet je dus langs dat stuk fietsen over de drukke weg of voetpad. 
Bij de ingang van fietspaden staan versperringen voor auto’s die zo groot zijn zodat je er met je logge longbike ebike ook niet langskomt zonder serieus af te remmen en over het voetpad ernaast te rijden. Wat os er mis met een simpel paaltje?
Mensen staan geparkeerd voor de ingang van een fietspad of op een fietspad vlak bij een school. 
Fietspad vlak bij school is niet breed genoeg om in 2 richtingen naast elkaar te fietsen of om iemand in te halen. 
Het is bijna te absurd voor woorden als ik het begin op te sommen. 
Er rijden in België nog altijd automobilisten rond die zich gedragen alsof ze nog nooit een fietser gezien hebben, of alsof ze alleen op de wereld zijn: Kluisberg afracen door een bocht op het midden van de weg, en dan verschieten als ze een fietser zien, weten niet wat dat is een fiets of zo, ik snap het niet. 
Toen ik in Kortrijk woonde had ik ook te maken met jonge fietsers die aan de verkeerde kant van de weg overstaken en dan ook niet uit de weg gingen als je ze frontaal tegenkwam op jouw juiste kant van de oversteekplaats. Of die zonder kijken schuin oversteken, wat de reputatie van fietsers onder automobilisten waarschijnlijk niet bevorderd. Dus de verkeerslessen laten ook wel te wensen over in België. 
 

2 september eerste schooldag mijn dochter (3de kleuterklas) gaat voor het eerst met de fiets naar school. Dit heeft tot heel wat discussies geleid binnen ons gezin, familie en zelf bij de ouders van klasgenootjes.
Situatieschets:
Wij gaan alle twee met de fiets naar het werk. Mijn man zet de kinderen af, ik ga ze halen bij de grootouders. Tot voor kort ging de jongste naar de creche. Eerste pitstop de creche met de fietskar die daar wordt achtergelaten, volgende pitstop het school. Mijn dochter achter op de fietsstoel. Door het zeer frequent gebruik van de fietskar is deze op het einde van zijn latijn en is fietskar zelf en de regenhoes niet meer instaat om regen tegen houden. De fietskar kan dus niet meer gebruikt worden om aan het school te laten staan. Bovendien zit de oudste daar niet graag niet meer in. 
Aangezien de oudste al bijna een jaar kan fietsen met trappers en mijn man zijn fiets maar 1 stoeltje kan voorzien en er nu 2 kinderen naar school moeten, was voor mij de keuze duidelijk: De oudste fietst zelf naar school.
Probleem 1: De school heeft werken en gedurende het hele schooljaar zal de schoolpoort niet meer langs een mooi afgescheiden fietspad liggen, maar langs een andere ingang die ligt aan een baan die richting centrum stad en station gaat en dus druk gebruikt wordt. 
Probleem 2: We moeten tot ons thuis bijna 2km fietsen op die baan die naar de nieuwe tijdelijke ingang van het school gaat. Tijdens deze route is er een overgang van provincie Vlaams Brabant en Antwerpen. Het stuk van Vlaams Brabant is voorzien met een rode smalle strook voor fietsers en aan de rechter kant ook nog parkeerplaatsen voor auto,s en dan een voetpad met hoge borduren als je erop en eraf moet (om nog maar te zwijgen over de bomen die op het voetpad staan en met hun wortels alle tegels hebben omhoog geduwd). Maw er is voldoende ruimte om dit stuk veilig te heraanleggen zodat er veilige situatie voor fietsers kan gemaakt worden. 
Probleem 2:
Een beetje verder komen we provincie Antwerpen binnen. Hier hebben ze (ondanks de beperktere ruimte) wel hun best gedaan om een afgescheiden fietspad te maken voor de fietsers. Maar door de beperkte ruimte is het fietspad heel erg smal. Mijn dochter van 4,5 jaar fietst niet aan 15km/u, laat staan aan 25km zoals de elektrische fietsen of nog meer door de speed pedelecs. Wij zijn dus een heuse opstroppende factor voor al die schoolgaande kinderen van het middelbaar, volwassene die naar hun werk gaan enz. Het is  een belangrijke baan richting de centrum van de stad. Dit lijdt tot fietsers die ons gevaarlijk proberen voorbij te steken, fietsers die opmerkingen beginnen te maken, ouders die stress krijgen en dit doorgeven aan hun kind -> plezier kind weg.
Probleem 3:
Na het smalle fietspad worden we terug op de baan gestuurd met een gele fietssuggestiestrook.  De straat wordt nog wat smaller en de schoolpoort komt steeds dichterbij waardoor ook de autodrukte begint toe te nemen en blijkbaar ook de stress bij de auto's om zo snel mogelijk op hun bestemming te komen of een parkeerplek te vinden zo dicht mogelijk bij de schoolingang, gevaarlijke situaties verzekerd. Maar het ergst moet dan nog komen.... De tijdelijke schoolingang!!! Deze is aan het kerkplein. In het midden van de baan met fietssuggestiestrook moet je oversteken zonder dat er in de buurt een zebrapad is. Auto's maken op die plek voortdurend manoeuvres omdat er een tijdelijke park and ride zone voorzien is, en vaak staan de auto's dan nog dubbel op straat om hun kinderen af te zetten. Daarenboven zijn is er nog altijd die stroom van andere fietsers die verder richting het centrum moeten en die ons graag willen voorbijsteken omdat mijn kind niet de gewenste snelheid heeft. 
In zo'n heksenketel van een situatie zou ik mijn kind moeten laten oversteken!!!
Toch vinden we het als ouders belangrijk om met de fiets naar school te gaan. Het is het meest logische vervoersmiddel voor die afstand en jong geleerd is oud gedaan. Maar als je elke dag je kind zo'n gevaarlijke en stresserende situaties moet laten trotseren dan heeft niemand hier baat bij. Daarom hebben we dus gekozen om een follow-me aan te schaffen. Tijdens de helse ochtenddrukte kan mijn man onze 2 kinderen veilig en op een 'gepaste snelheid' naar school doen. De grootouders kunnen via rustigere binnenwegen de 2 kinderen gaan halen waar mijn dochter dan zelfstandig kan fietsen en de situaties in het verkeer rustig kan leren. Voor de grootouders is dit goed doorgesproken. Want ook zij moeten zich veilig voelen om deze verantwoordelijkheid aan te gaan. Welke weg vinden we veilig en welke niet, op het fietspad laten rijden in sommige situaties of niet....
En dan de discussie die we soms hebben met ouders van klasgenootjes. Het is soms echt frustrerend om te horen welke argumenten er allemaal worden aangehaald om de kinderen niet met de fiets gaan school te moeten brengen. Het gaat van te ver ( wij wonen het verst van al de klasgenootjes), het regent te veel, het is 's morgens te donker, mijn zoon weegt teveel voor in een fietsstoel, het is te druk, te gevaarlijk, .... 
Ik denk dat er genoeg mogelijkheden op de markt zijn om je kind veilig met de fiets naar school te brengen, maar je moet als ouder het wel willen en zolang de auto nog altijd vlot tot aan de schoolingang mag komen zal het in mijn ogen enkel die idealistische gekke ouder zijn die zijn kind met de fiets naar school laat gaan. 
Tip: Er bestaat nu al zone 30 in de buurt van scholen tijdens de schooluren. Kan hier geen betalingssysteem aan gekoppeld worden dat wanneer je deze zone met de auto binnen rijdt  tijdens de schooluren je een bedrag moet betalen. Op deze manier onraad je mensen om nog in de zone te komen met de auto en met het geld dat je dan ontvangt, kan je investeren in veiligere fietspaden in de buurt van de school.... 
 

Beste Fietsersbond,
Eerst en vooral wil ik jullie bedanken voor jullie inzet! 
Alles hieronder klinkt wat cynisch, maar laat jullie er niet door afleiden, jullie doen wel degelijk goed en broodnodig werk!
Ik vind het een vreemde evolutie dat we als fietser onze klachten naar steeds meer tussenpunten moeten sturen zoals jullie, De Standaard, GVA, Belang van Limburg, Fietssnelwegen.be, Provinciebesturen,...  maar dat een offciëele melding aan meldpunt.be steeds vaker onbeantwoord blijft. In het beste geval wordt een accute melding van bv glas of omgewaaide bomen 2 maanden later doorgestuurd naar de beheerders. laat staan dat er van die beheerders dan een antwoord komt, of, hoe durf ik het bedenken, een effectieve actie.
Na jullie oproep stuur ik graag de mail die ik deze zomer opstelde voor de gemeente Heusden Zolder omtrend de meest gevaarlijke sectie op mijn woon werk route.


Beste, 
Ik kwam dit filmpje tegen online en kan er niet aan helpen maar dit idee spookt ook telkens door mijn hoofd als ik over de Koolmijnlaan fiets in Heusden Zolder. 
https://www.youtube.com/watch?v=yQO4Dnlwcg0&fbclid=
Het is iets dat ik al een jaar of 3 opkrop, maar het is genoeg geweest. Het moet eruit!
Bij deze:
Ik ben al van de fietspad gereden door afdraaiende bestelbusjes(met de schouder ertegen moeten mee volgen), moeten uitwijken voor openslaande autodeuren, vol moeten remmen voor een auto die in de verkeerde richting en dus blind van z'n parkeerplaats komt, en 7 van de 10 keer dat ik lek rij op de 45km lange woon werk route, is het op de Koolmijnlaan ter hoogte van de gebouwen van de put. 
Aan de kruising van de Stationsstraat denken auto's steevast dat ze voorrang hebben en eerst hun neus op het fietspad moeten zetten en dan pas mogen opzij kijken naar fietsers, aan de American Pool staan geregeld langere voertuigen (bestelwagens, 4x4's ) met donkere met trekhaak overstekend op het fietspad: heel leuk voor de schenen in de winter als je in het donker naar huis rijdt... 
Uiteraard staan die met de neus weg van de straat en moeten ook die blind achteruit rijden.
Dubbelparkeren op het fietspad is ook daar niet ongewoon.
Op parallelle parkeerplaatsen in Heusden Cité gaat het 's ochtends meestal als volgt: snel naar de bakker/slager/... parkeren langs de foute kant van de rijbaan zonder de auto te keren en uiteraard wel kijken naar tegenliggers op de rijbaan, maar de fietsers met permanent licht en fluo schoenen en helm op het fietspad zijn onzichtbaar. Uitstappen en de wagen laten draaien (heel leuk als je die walm van halfverbrande diesellucht binnenrijdt) 
En bij het terug vertrekken is er andere auto voor hen geparkeerd waardoor ze niets meer zien vanuit de bestuurderszetel en dus bewust blind (en uiteraard meestal zonder richtingaanwijzer) op het fietspad rijden om dan pas te stoppen en te kunnen kijken naar het aankomende verkeer. (er is een reden waarom links parallel parkeren verboden is volgens de wegcode in straten die niet enkel richting zijn.)
Dubbel geparkeerde voertuigen op het fietspad komt 2 op de 5 ochtenden voor. (van ladende en lossende vrachtwagens kan ik dat nog begrijpen (maar kegeltjes om een veilige fietsdoorgang mogelijk te maken lijkt dan op zijn plaats) maar van autobestuurders die ocharme te lui zijn om 50m te wandelen niet!

Dit zijn gevaarlijke situaties die ik nergens anders op mijn 43km lange traject (enkele rit) naar het werk tegenkom.
Ik hoop dan ook dat ik U kan bewust maken van de reële onveiligheid die er heerst voor fietsers en waar al enkele jaren niets aan gedaan lijkt te worden.(indien er pogingen zijn zie ik iig de resultaten er iig nog niet van)
Het is misschien wat voorbarig, maar ik zou graag zoals het filmpje aangeeft via deze email willen aangeven dat niet ik, als toekomstig doodgereden fietser, in dat geval schuld tref, maar 
- enerzijds de bestuurder die SMS'te, Het Belang aan het lezen was of dat wisselgeld nog snel aan het wegsteken was
- maar anderzijds ook u als gemeentebestuur en AWV en bij uitbreiding minister van mobiliteit (samen met uw voorgangers) omwille van de jarenlange nalatigheid. 
Ik hoop U hiermee te kunnen bewegen deze email door te sturen naar de verantwoordelijke personen en hoop dan ook dat er deze legislatuur een aanhoudende aandacht kan aan besteed worden.
Met hoopvolle groeten,

Hierbij mijn fietsgetuigenis:

Mijn kinderen zijn bijna zeven en acht jaar. We wonen op 4 km van school en sinds kort werk ik vlakbij de school. Niets dat ons dus tegenhoudt om met de fiets naar school te gaan zou je denken. Helaas moeten we langs een zeer drukke baan (Aarschotsesteenweg tussen Koningshooikt en Lier). Een groot stuk fietspad ligt netjes van de weg en is dus veilig. Maar ongeveer 1km fietspad is een (zogenaamd moord)strookje op de rijbaan zelf. Op een drukke baan waar de snelheidsbeperking 70km per uur is en 's morgens een karavaan van vrachtwagens voorbij dendert, durf ik mijn kinderen niet laten fietsen zonder doodangsten uit te staan. Mijn zoon, 18 kilo licht, zou zo onder een vrachtwagen gezogen worden.
Al jaren is er sprake van een heraanleg van deze baan en al evenveel jaar wordt dit uitgesteld. Zo jammer voor ons en ongetwijfeld vele andere kinderen uit onze buurt.

Maandag 2 september terug met de fiets naar mijn werk, een weg zonder fietspad, met nog aanwezige lijnen "suggestiestroken", die sommige autobestuurders gebruiken om net naast te rijden. Met als gevolg dat ze me soms op tikafstand voorbijsteken, aan 70 km/u of meer...
Sommige autobusbestuurders komen met hun gelede bus ook angstvallig dichtbij zwenken. 
De ene groep bestuurders heeft volgens mij geen besef dat ze bijvb op 50 m afstand rijden, en dat dit absoluut niet kan; een andere kleine groep trekt er zicht gewoon niks van aan, of is lustig aan het gsmmen
Het zou fijn zijn moest elke bestuurder gesensibiliseerd worden om toch minstens één meter afstand te houden
 

In de Molendreef in Lovendegem (Lievegem) werd een fietsstraat in het leven geroepen. Ik stelde reeds regelmatig overtredingen door automobilisten vast. Deze fietsstraat start aan een lagere school en een instelling voor mensen met een beperking.
Ik kaartte dit via mail reeds 3x aan bij de burgemeester en de politie met het kabinet van minister Weijts in Cc. Er kwam tot vandaag geen enkel antwoord, noch actie (controle door de politie). Het is zeer frustrerend dat men oogluikend toestaat dat het recht voor de fietser, die ze zelf invoerden, niet wordt gerespecteerd door koning auto.
Ik stel me dan ook terecht vragen over het veiligheidsbeleid in mijn gemeente. Dit getuigt geenszins van respect voor de fietser. De overtredingen gaan simpelweg door....
Hopelijk kan u bij de nieuwe minister iets bereiken.

In eerste instantie was ik ook van plan om een mail te sturen waarin ik zoveel mogelijk frustraties en ongemakken opsom die ik dagelijks tegen kom. Ik rijd namelijk elke dag met de fiets naar het werk, een tripje van 18 km enkel, die mij door het centrum van Leuven voert. Na lang nadenken besloot ik echter van dit niet te doen, omdat ik tot het besluit kwam dat het probleem veel complexer is dan gewoon wat weggebruikers die zich niet aan de regels houden, moeilijk doen tegenover andere weggebruikers of fietspaden die in slechte staat verkeren.

Teen eerste hebben we hier in België en in Europa (helaas) politici die, in mijn ogen, niet de intentie hebben om de maatschappij een betere plaats te maken. Hun beleid is er vooral op gericht om bij elke verkiezing zoveel mogelijk stemmen te halen en ook om hun politieke carrière te verzilveren, ze moeten “binnen” zijn als ze stoppen. Dit staat uiteraard haaks op een gedurfd beleid waar soms zware knopen moeten worden doorgehakt. Het gevolg is een beleid dat geen consequente lijn volgt en een (weg)infrastructuur die in het algemeen duidelijk te wensen overlaat.

Ten tweede hebben we de machtige olie- en automobielindustrieën die zeer grote bedragen kan uitgeven aan het lobbyen en onderhandelen met politiekers en hierdoor dezelfde politiekers zeer goed kan bespelen. Tenslotte handelen deze industrieën enkel uit winstbejag, het milieu bijvoorbeeld is enkel belangrijk voor hun als zij hierdoor meer kunnen verkopen. Het aantal verkeersdoden is eveneens ondergeschikt aan het hoogste doel, winst maken. Sorry, veel winst maken.

Ten derde is er simpelweg te weinig blauw op straat. Ik ga niet ontkennen dat er een tekort is aan politieagenten (wat weer terug te brengen is tot de politiek) maar langs de andere kant heb ik ook de indruk dat veel agenten blij zijn dat ze eindelijk “hun jobke” vast hebben en gewoon hun dagen tellen tot aan hun pensioen. Zoals gezegd rijd ik dagelijks met de fiets naar mijn werk, al meer dan 10 jaar. De keren dat ik in volle ochtend- of avondspits een agent ben tegen gekomen kan ik nog steeds op twee handen tellen.

Ten vierde is er de gewone automobilist of fietser die een flagrante overtreding begaat maar eigenlijk kan je die niets kwalijk nemen. De automobilist heeft een krachtige en snelle wagen kunnen kopen (want de politiek laat dit gewoon toe en de constructeurs maken hem) en die wordt dan gehinderd door een fietser die geconfronteerd wordt met een slechte infrastructuur, daardoor genoodzaakt is om op de baan te rijden en daardoor een hoop verwensingen krijgt van die automobilist. Verder gaat diezelfde automobilist uiteraard om de haverklap te snel rijden omdat moderne wagens, moeten we eerlijk toegeven, veel te snel zijn geworden. Wat is nu 70 km/h voor een auto die in alle rust 200 km/h kan rijden ? Die fietser gaat ook om de haverklap een overtreding begaan omdat de infrastructuur simpelweg te wensen overlaat. Dit alles kan gebeuren en gebeurt ook omdat er nergens politie te bekennen is.

Ten slotte is dit alles overgoten met een immens mentaliteitsprobleem. De politiekers beseffen niet hun beleid meer kwaad dan goed doet, de industrieën beseffen niet dat zij mee het milieu om zeep helpen en voor vele slachtoffers zorgen, de automobilist beseft niet dat de fietser er ook niets kan aan doen dat het fietspad zo slecht is en de fietser beseft niet dat de vele overtredingen die hij maakt vooral het beeld van “wielerterrorist” versterken.

Dit is allemaal zeer simplistisch voorgesteld maar het algemene idee blijft hetzelfde, we zitten met een zeer complex probleem. De oplossing ? Niet zo eenvoudig als je het mij vraagt maar om te beginnen zou iedereen eens kritisch naar zichzelf moeten kijken.

Mijn zoon van 6 jaar die fietst dolgraag, dus gaan we met de fiets naar school en ik rij daarna door naar mijn werk in Schaarbeek.
Maar het is soms héél gevaarlijk op sommige momenten onderweg. Ook al probeer ik de minst gevaarlijke weg uit te kiezen.
Een kleine 'bloemlezing' van de problemen:
- Negeren stopborden: Auto's negeren de stopborden aan een fietsweg, waardoor we bijna elke keer omvergereden zouden worden. Gelukkig weten we dit en zijn we er voorzichtig. Maar dit is toch niet normaal dat wij moeten opletten? Slechts 1 op 3 auto's vertragen of stoppen. Als de politie controleert is het eventjes beter.
- Snelheid: Wij rijden in véél zone 30's. Bijna geen enkele auto doet dit. Als ik er zelf met een auto 30 rijdt, dan flitsen ze met de lichten om sneller te rijden. Of met de motor halen ze me gewoon in.Controle is daar bijna nooit op door de politie. Zelfs een zone 30 aan een school tijdens het begin of einde van de school.
- Oversteken: Wij moeten ook de Haachtsesteenweg kruisen zonder zebrapad of lichten. Dit is elke dag een risico, want soms racen ze hier op zoals het VIAS-instituut heeft kunnen vaststellen.
- Fietsstrook voor een verkeerslicht: auto's gaan hierop staan en ga je er voor staan zijn ze kwaad. Zelfs al gehad met een bus van de MIVB. Dit is voor mij héél erg, want dit is een beroepschaffeur en zou de regels moeten kennen!
- Inhalen fietsers: Auto's halen ons als fietser in waar ze het eigenlijk niet mogen. Omdat er niet genoeg ruimte tussen de auto en de fiets is.

-Fietsstraten: In onze gemeente Diegem zijn er recent fietsstraten bijgekomen. Geen enkele auto blijft achter een fiets en haalt ons dan ook nog in aan te hoge snelheid.  Als ik met mijn elektrische fiets er alleen fiets aan een snelheid van +/- 28 km per uur halen ze mij nog in. Controle vanuit de politie is er dus zelden. En het ergste is dat het meestal bewoners zijn die dit negeren.
Mijn zoontje snapt ook niet dat de mensen de regels niet respecteren en niet uitkijken naar de fietsers. Ik hou mijn hart vast voor de dag dat we een ongeval hebben de auto gewoon vluchtmisdrijf gaat plegen.
De politie controleert naar mijn gevoel ook véél te weinig. In Diegem pas na een melding dat het echt niet meer kan.
In Haren al totaal niet naar mijn gevoel. Ik zie de politie rondrijden tijdens het begin/einde van de schooluren.
Maar een boete uitschrijven of mensen een opmerking geven nog nooit gezien.
De wens van mij en mijn zoon is dat we eens strenger controleren op alle 'regels' en de pakkans véél verhogen.
Want als ik zie als ik mij verplaats in het verkeer, dan kom ik zelden politie of controle tegen.
Als is het met de fiets, motor of auto ...
 

Als 18-jarige inwoner van de grensgemeente Essen fiets ik zowel in België als in Nederland. Ondanks grote woorden en ambities van politici in België blijven de verschillen groot. In Nederland is een fietssnelweg ook werkelijk een snelweg waarbij fietsers voorrang hebben en je lange afstanden kan afleggen zonder autoverkeer te moeten kruisen. In België doet men al een verdienstelijke poging maar de Nederlandse norm ligt nog altijd veraf. Zo bestaat een deel van de fiets-o-strade tussen Essen en Wildert nog uit oude, scheefliggende betonplaten. Het fietspad is hier ook onnoemelijk smal dus inhalen is haast onmogelijk. Door de gemeente Kalmthout ligt er een mooi stuk afgescheiden fietspad maar bij elke kruising met een weg moet je voorrang verlenen aan het autoverkeer. Dit kan je moeilijk een snelweg noemen. Op het stuk tussen Heide en Kapellen moet je dan weer langs een gevaarlijke spoorwegovergang passeren. Omdat de weg hier de spoorwegrails schuin kruist is er een groot risico dat je met je wielen blijft vastzitten in de rails waardoor je valt. Dit is mij al drie maal overkomen. Bovendien is dit ook nog een drukke gewestweg met maximumsnelheid 70 km/h. Dus als je hier slecht valt loop je ook nog het risico op een aanrijding. Kortgeleden heeft men hier doodleuk het volgende bordje geplaatst: ”Opgepast, schuinliggende rails over de weg! Fietsers worden verzocht om af te stappen.” Hier in België probeert men zich te spiegelen aan Nederland of Denemarken maar dit is een verre toekomstdroom.

Hieronder enkele ervaringen :
 
fietssnelweg : kruising met gemeentewegen laat te wensen over;
                            bij sommige kruisingen wordt wegdek rood geschilderd met
                            witte stippellijn bij andere krusingen geen markering
                            meer inzetten op digitale borden
                            beter onderhoud; het duurt maanden vooraleer de verlichting
                            hersteld wordt en het maaien van de wegbermen  kan ook beter

woon-werkverkeer :
                           we wachten al meer dan 10 jaar op fietsveilige overgangen over de
                           E34 tussen Beveren-zuid en Beveren noord.
                           recent loopt een project om een fietsverbinding te voorzien tussen
                           Kieldrecht en Prosperpolder/Doel; zou men de middelen niet gebruiken
                           voor het wegwerken van de barriere van de E34.
 
 

Als fietser heb ik een tweetal wensen.
Het is onbegrijpelijk dat het rijbewijs met punten nog steeds niet in
voege is ondanks dat het al meer dan twintig jaar is goedgekeurd.
Als roekeloze chauffeurs weten dat ze hun rijbewijs kwijtspelen als ze
door hun punten heen zijn zullen die sowieso minder agressief gaan
rijden. Nu is er geen stok achter de deur voor onveilig verkeersgedrag.
De fietspaden moeten veiliger, breder en beter berijdbaar gemaakt
worden aangepast aan het nieuwe fietsvervoer.

Fietsend naar het werk!  De overheid stimuleert ten volle! Maar wanneer krijgt het onderwijs een volwaardige fietsvergoeding?

De regeringen hebben maatregelen genomen om het fietsen te promoten. Bedrijven en lokale besturen ondersteunen de maatregelen door hun werknemers nog meer voordelen te geven aan de werknemers die kiezen voor de fiets.

Ook het onderwijzend personeel wordt beloond met een fietspremie. De minimumpremie van 0,15 cent per kilometer. Ambtenaren bij ministerie of steden genieten een premie van 0,23 cent. Bedrijven geven nog meer voordelen zoals groepsaankopen of mogelijkheid tot leasen van een fiets. Maar wij als leerkracht… jammer maar helaas wij moeten tevreden zijn met onze 0,15 cent per kilometer!

En nu nog een lesvoorbereiding afwerken over de week van de mobiliteit en promoten van de autoloze zondagactiviteiten en zeggen dat fietsen top is!

Na onze verhuis naar de noordrand van Brussel bleek al snel dat er bijzonder weinig fietsinfrastructuur of ruimte voor fietsers aanwezig is. Kleine brokjes fietspad links en rechts nagelaten is de bestaande infrastructuur veel te beperkt om je veilig én aangenaam te kunnen verplaatsten.
Zodra mijn kinderen konden fietsen mochten ze van me zelfstandig fietsen ondanks dat het angstzweet me regelmatig uitbrak als er weer een roekeloze chauffeur tegen overdreven snelheid langs hun fietsjes scheurde. Op school waren ze één van de enige fietsers. Veel ouders klasseerden me als kamikaze. Je moet goed gek zijn om je kinderen te laten fietsen, het is veel te onveilig en dus brachten ze bijna allemaal hun achterbankkinderen tot vlak voor de schoolpoort.
Nu ze naar het middelbaar gaan moeten ze veel gevaarlijke gewestwegen zien over te geraken en op tal van punten is het erg duidelijk dat fietsveiligheid onderaan het prioriteiten lijstje bungelt. Autodoorstroming, veel parkeerplaatsen en zeeën van openbare ruimte gereserveerd voor koning auto zijn duidelijk prioritair op het leven van de fietsers. Fietsers hebben af en toe recht op een moordstrookje, hier en daar wat fietspad en bij verkeerslichten mogen ze steevast veel langer dan automobilisten wachten om alsnog zelden een conflictvrije oversteekplaats aan te treffen.
Je moet extreem gemotiveerd zijn om het huzarenparcours te overleven. Het openbaar vervoer is eveneens geen volwaardig alternatief, wegens geen station in de buurt, de Lijnbussen zitten overvol op de spits en daarbovenop worden reeds enkele maanden dagelijks vele ritten systematisch afgeschaft. Er is dan ook bitter weinig alternatief om het stalen ros op stal te laten.
Mijn ultiem fietsgenot is om me zonder fluoharnas fluitend met de wind in de haren me veilig te kunnen verplaatsen en zonder zorgen mijn kinderen zelfstandig te laten fietsen. Daarvoor moeten er volwaardige en veilige fietspaden zijn die aangesloten zijn op een gemeentelijk netwerk. Dus geen smalle strookjes in klinkers zonder veilige oversteekmogelijkheden. Maar brede betonnen verlichte fietspaden waar plaats is voor alle soorten fietsers en die aangesloten zijn op lokale en bovenlokale netwerken.

Hopend op een doortastend en efficient fietsbeleid, zodat fietsen een veilige en aangename verplaatsinsmodus wordt.

Al jaren pleit ik  voor een echt fietspad aan de Brusselsesteenweg (N1) tussen Zemst en Mechelen. 
Vandaag ligt er een "moordstrookje" over een lengte van 1,75km in beide richtingen waar zware vrachtwagens, bussen en auto's tegen 70km of meer voorbij razen.  
De Mechelaars liggen er niet echt wakker van, weinigen trekken met de fiets richting Zemst, maar de honderden zemstse scholieren moeten wel langs deze weg naar school.
Deze 1,75 km zorgen ervoor dat vele Zemstse scholieren vandaag niet mogen of durven met de fiets naar school te gaan. De jongeren die dat wel doen lopen elke dag gevaar.  
Op de lange termijn planning staan de herinrichting van het station en een fietsotrade in een aparte beding naast de spoorlijn. Hierdoor wordt er vandaag niets gedaan aan de gevaarlijke situatie. 
Deze situatie kaart ik al 15 jaar geleden aan bij de minister van mobiliteit, burgemeester van Mechelen en Zemst e.a. met volgende oplossingen : 

Richting Mechelen: Vervang 1 rijvak (van de 2 en soms 4 rijstroken)  door een bufferzone en een breed fietspad richting Mechelen. Hier is alleen politieke moed , een nieuw belijningsplan en een grote pot verf voor nodig. 
Richting Zemst: Maak een verhoogd afgescheiden fiets/voetpad richting Zemst. Hier moet men ook niet wachten op onteigening of andere vertragende factoren. 

Mijn laatste (hopeloze) voorstel als alle voorgaande niet kunnen, verlaag onmiddellijk de snelheid tot 50km/h om de kans tot dodelijke ongevallen met fietsers te verlagen. 

k woon en werk in Brussel en gebruik een fiets voor woon werkverkeer en voor priveverplaatsingen.
Door het jarenlang fietsen in bijna dagelijkse levensbedreigende situaties in Brussel en na 2 ongevallen en met een blijvend letsel kan ik maar tot 1 conclusie komen .
In Brussel moet er dringend een fietsinfrastructuur komen die volledig afgescheiden is van het autoverkeer!!!
85% voor de auto, 10 % voor de voetganger en een schamele 5 % of soms 0% voor fietsers is helemaal niet eerlijk.
Die infrastructuur hoort grondig gewijzigd te worden. 
Fietsers horen recht te hebben op 20% van de weg en afgescheiden. 
Automobilisten vinden dit niet eerlijk want zij betalen wegbelasting en zijn daardoor van mening dat de weg enkel voor auto s moeten voorzien worden. 
Misschien hebben wel wat gelijk.
Misschien moet er een tasschift komen zo dat de fietsers ook hun steentje bijdragen aan de infrastructuur. 
Voor mij persoonlijk mag mijn fietsvergoeding gerust getaxeerd worden om die infrastructuur te wijzigen met een veilige ruimte fietsers.
Er mag gerust 20 euro per maand vanaf getrokken worden. 
Indien wij, fietsers, ook verkeersbelastingen  zouden betalen zouden we die infrastructuur kunnen opeisen binnen een redelijke termijn.
Nu laat geen enkele zinnige ouder zijn kind in Brussel fietsen.
Begrijpelijk. 
Dit moet super dringend anders en ja daar is een budget voor nodig.
Laat ons er dan zelf voor betalen.
Kaart dit idee aan bij de minister.
Of hou eens een enquête. 
 

Enkele maanden geleden heb ik mijn beklag gedaan bij de Vlaamse overheid ivm dit kruispunt. Geen genoegdoende seining om op dit kruispunt aan te duiden dat er een fietspad over de N7 komt.
Ik heb een mail ontvangen dat, indien de veiligheidssituatie dit vereist, er de nodige werken zouden uitgevoerd worden...
Groot was mijn verrassing toen de overheid blijkbaar de oplossing gevonden had voor dit nijpend probleem: de witte grondmarkeringen werden gewoon weggevaagd op de N7!! Dit tart elke verbeelding!!
Dit is gewoon de goedkoopste oefening om duidelijk te maken dat de fietser nergens staat in zijn rechten en bescherming. Een mooi fietspad op de Gossetlaan loopt gewoon dood op dit kruispunt.
Het is niet op deze wijze dat we de Belgen zullen laten afzien van de wagen. ..

Wat wil ik voor de fiets, wel...
Een belangrijk iets voor de komende legislatuur is een chip in de hersenen te planten zodat bij mobiliteit ook altijd aan de fiets gedacht wordt.
"Maar dat doen wij toch?", hoor ik jullie zeggen. Klopt. Er gebeurt al veel meer dan voorheen Jullie maken fietsostrades bijvoorbeeld.
Er is een verbetering op gewestwegen hier en daar. Enzovoort.
Allemaal nodig. En jullie krijgen nu wellicht ook een lijst gevaarlijke punten waar jullie vast vol ijver mee aan de slag gaan.
Maar dit is niet het fundament. Het fundament is dat als er een fietser wordt doodgereden aan een gevaarlijk punt, een minister verklaart dat "veiligheid niet altijd prioritair kan zijn". Zoals bij Nikita, hier in Evergem. Op 16 jaar weggerukt van haar ouders. Aan een punt dat al lang als gevaarlijk bestempeld staat.
Jullie herschikken een kruispunt ten gunste van de fiets maar als de automobilisten te hard mopperen, trekken jullie je staart in. Als fietsers mopperen kijken jullie vaak de andere kant op.

Vinden jullie dat niet bijzonder in een land waar veiligheid een verkiezingsthema is? Waar para's ons moesten beschermen tegen terroristen? Dat daar de meest dodelijke onveiligheid (vergelijk het aantal slachtoffers maar eens), verkeersonveiligheid, niet prioritair is?  
Hoe komt dat? Omdat de chip die jullie nu ingeplant gekregen hebben, wat mobiliteit betreft, nog altijd de autochip is. Omdat jullie 4 miljard in salariswagens pompen en die moeten kunnen bollen natuurlijk. De nieuwe term sinds vorige regering: de doorstroming.
Voor jullie moet de economie draaien, moeten er jobs komen etc.
Niet omdat uitkeringen teveel kosten ( veel minder dan 4 miljard) maar omdat jullie de cijfers moeten hslen. 
Plus is de auto voor de dommere landgenoten een reden om voor een partij te kiezen. Net als veiligheid...behalve dan verkeersveiligheid. Want daar ligt geen enkele partij echt van wakker. 
Hoe zou zo een fietschip nu werken in mijn omgeving? Wel, stap eens op de fiets en rijdt van Ikea Gent tot de Hypermarkt in St Denijs Westrem. Niet ver hoor, best te doen. 
Dus je zit op de fiets en rijdt netjes op de door stippellijnen afgebakende strook. Maar... niemand ziet je. Ook niet met je fluovest. Auto's draaien vrolijk vlak voor je neus een pzrking op. Of razen volle gas op de opritten naar andere drukke wegen of van de afritten. Dus hou je rem maar vast.
Denk je onderweg dat je toch even aan de overkant een boodschsp xil doen, vergeet het. Er zijn amper oversteekplaatsen. Meer zelfs: er staan betonblokken. En dan kom je aan de afslag voor de hypermarkt in een kluwen terecht van wagens die alle kanten op moeten. 
Natuurlijk kunnen jullie niet alle hoeken en kanten van de gewestwegen kennen. Maar deze kennen jullie heel zeker. Of alleszins toch degenen die in jullie opdracht het verkeersbeleid uitvoeren... hun burelen zijn daar niet zo ver vandaan.
En xie het zeker kent is de lokale overheid. Met een fietschip gaan jullie automatisch daar aankloppen om veilige-fietsraad.
Dus, samenvattend:
-maak van de meest dodelijke onveiligheid, verkeersonveiligheid, een prioriteit als veiligheid dan toch zo belangrijk is voor jullie.
-stem beter af met lokale overheden en vraag expliciet naar mogelijke maatregelen voor veiliger fietsen op hun territorium. Ontwikkel bv eens een goed instrument om overtredingen in zone 30 vast te stellen. Of pak gevaarlijke kruispunten aan. 
- voorzie maatregelen waardoor automobilisten fietsers zien. 
-voorzie in strengere sancties (en meer controles) op te hoge snelheid. Niet alleen via boetes maar ook via rijverbod zodat de meer begoeden dit ook voelen
- stel de verkeerslichten zo af dat voetgangers en fietsers voldoende tijd hebben om.de hele overkant te bereiken. Dus niet halfweg nog eens moeten wachten.  Neem zls norm de traagste voetganger. 
En zorg ervoor dat wachten op groen niet oneindig duurt,  tenslotte staan ze in wind zon en regen, terwijl je in een auto lekker warm of koel zit. 
-ga in overleg met fietsverenigingen.
-begroot voor één jaar 4 miljard voor de fiets...evenveel dan wat nu naar salariswsgens gaat.
 

Het schooljaar is terug op gang getrokken. Tijdens het klassikale oudercontact kreeg ik te horen dat mijn oudste zoon, die in het 6e leerjaar zit, een heus fietsexamen zal afleggen. Er zal speciaal voor dit examen geoefend worden. Zal mijn zoon daarna in staat zijn om zich een weg te banen doorheen het drukke, gejaagde autoverkeer?
En dan vraag ik me af: waarom gaan deze kinderen niet met de fiets naar de sporthal die op minder dan 3,5 km van de school ligt? Dan kunnen ze elke week oefenen. De school en de sporthal worden van elkaar gescheiden door een drukke gewestweg (N26, Leuvense steenweg), er is eigenlijk geen enkele veilige fietsoversteekplaats en de school wil de verantwoordelijkheid niet dragen. Daar valt iets voor te zeggen maar … wie draagt dan wel de verantwoordelijkheid om te zorgen dat (jonge) fietsers een drukke gewestweg veilig kunnen oversteken?
En wat blijkt: tijdens het fietsexamen moet een 12-jarige langs deze drukke gewestweg fietsen op een “moordstrookje”. Dat “moordstrookje” had men nochtans kunnen aanpakken tijdens de heraanleg van het kruispunt N26- Audenhovenlaan. ‘Heraanleg’ is echter veel gezegd: enkel de asfaltlaag werd vernieuwd maar er werd geen enkele voorziening getroffen om de veiligheid van de zwakke weggebruiker te verzekeren.

Waarom wordt bij ingrepen in de verkeersinfrastructuur geen aandacht geschonken aan de zwakke weggebruiker? Waarom wordt niet standaard een voorsorteerstrook voor fietsers voorzien? Waarom wordt geen specifieke fietsoversteekplaats (of een doorlopend fietspad) voorzien maar moeten fietsers vaak gebruik maken van het zebrapad ? Waarom worden ‘moordstrookjes’ niet vervangen door afgescheiden fietspaden ?
De Fietsersbond Boortmeerbeek en de gemeente pleiten al jaren voor veiligere oversteekplaatsen (o.a. aan de Molenheidebaan, een gevaarlijke baan die vele fietsers richting Mechelen dagelijks oversteken) maar prioriteit wordt gegeven aan de auto.
Vorig jaar werd op de Provinciesteenweg (grens Boortmeerbeek – Haacht) een scholier, de 2e in enkele jaren tijd, doodgereden. Een stille mars, mooie plannen en beloften maar ondertussen zijn we een jaar verder en zijn de plannen weer netjes opgeborgen. Is het echt nodig dat er een 3e slachtoffer valt alvorens deze gewestweg wordt aangepakt?
Sinds dit voorjaar fiets ik regelmatig naar mijn werkplek in Brussel, een 24-tal km verwijderd van mijn woonplaats. Het traject tot Brussel is veiliger dan een korte afstand fietsen in mijn eigen dorp, Boortmeerbeek.
Het begint al bij onze eigen straat waar sluipverkeer regeert. Er is wel een fietspad maar dat moet gedeeld worden met voetgangers en is dus veel te smal. Bovendien zijn er ook fietsers die regelmatig langs de verkeerde kant van de straat fietsen en auto’s die het nodig achten om het fietspad als rijstrook of parkeerstrook te gebruiken. Toch loopt onze straat door een dorpskern en langs een school.
Maar éénmaal ik het bos bereik en vervolgens langs de Zenne fiets dan valt de stress van het drukke, agressieve autoverkeer weg en is het genieten …
Fietsen, het is ontspannend en je wordt er gelukkig van. Iedereen zou het moeten doen !
Kan de overheid voor de nodige, veilige fietsinfrastructuur zorgen en … liever nu dan morgen?