Ergernissen tussen weggebruikers en hoe het anders kan

Vorig jaar voerden we al campagne rond hoffelijk gedrag van fietsers onder de naam Fietsvriendelijk, dat spreekt vanzelf. Ook tussen de verschillende weggebruikers is er nood aan respect en begrip. Vandaag zijn er verschillende ergernissen die naar voren kwamen uit het onderzoek van VIAS naar de ergernissen van weggebruikers ten opzichte van elkaar. 

De grootste ergernis bij fietsers zijn de foutparkeerders op het fietspad. Waar een autobestuurder soms het excuus gebruikt “het is maar voor enkele minuten”, brengt dit niet enkel ongemak voor de fietsers die er net passeren maar het is ook gevaarlijk. Handhaving speelt hierin een belangrijke rol. Eerder hadden we het al over het gevaar van afleiding in de auto door gsm gebruik. Dit blijkt nu ook de tweede grootste bron van ergernis. Ook andere toestellen leiden tot afleiding en gevaar. 

Het niet gebruiken van een richtingsaanwijzer door een autobestuurder zorgt ervoor dat fietsers altijd extra op hun hoede moeten zijn, een autobestuurder die plots afslaat zonder kijken en zonder richtingaanwijzer kan een ongeval veroorzaken. Hetzelfde geldt voor het openslaan van deuren zonder te kijken. The Dutch Reach wordt al te vaak vergeten waardoor je als fietser voldoende afstand wil houden van de geparkeerde auto’s, wat dan niet altijd in dank wordt afgenomen door het gemotoriseerd verkeer. Het is ook gevaarlijk, zo is het de tweede belangrijkste oorzaak van ongevallen met fietsers in Gent. Deze twee simpele verplichte gebaren, acties uitvoeren verhogen de veiligheid. 

Het is duidelijk dat de ergernissen die fietsers hebben rond (het gevoel van) veiligheid draaien. Ookal verkiezen wij de term actieve weggebruikers, fietsers zijn net zoals voetgangers, zonder metalen karkas, kwetsbaarder wanneer ze zich in het verkeer begeven. Hierdoor draaien deze ergernissen niet louter om comfort maar over het potentieel gevaar die ze met zich meebrengen. Het kan er ook voor zorgen dat mensen niet durven fietsen of bang zijn tijdens het fietsen. Op die manier zorgen deze ergernissen voor meer dan ergernis, je zou kunnen stellen dat ze fietsgebruik tegenhouden en zo ook de modal shift kunnen vertragen.

Als fietsers kunnen we ook ons steentje bijdragen aan veilig en comfortabel verkeer. Zichtbaarheid blijkt het grootste probleem, verlichting is dus cruciaal. Dat autobestuurders zich ergeren aan fietsers die het fietspad niet gebruiken, kan begrepen worden maar ook wel met de side note dat fietsers niet verplicht zijn er te fietsen wanneer het niet berijdbaar is. En ook voetgangers ergeren zich wanneer fietsers hun plek op het voetpad innemen. Uiteraard is het belangrijk om als fietser enkel het voetpad te gebruiken met de fiets in de hand. 

Al de ergernissen vallen terug te leiden tot de regels van de wegcode, maar wat kunnen we nog doen om te zorgen voor minder ergernis? De volgende vergelijking uit het boek ‘Het Recht van de Snelste’ helpt ons om anders naar het verkeer te kijken: het woord verkeer is eigenlijk hetzelfde als verkering en wanneer we zo verkeer benaderen, zullen we respectvol of liefdevol met elkaar omgaan. Iedere weggebruiker is een mens. We hebben het niet over auto’s, fietsen en vrachtwagens, het gaat om bestuurders en fietsers. We kunnen oogcontact maken met een autobestuurder en niet met een auto. Dit is dan ook onze oproep aan alle weggebruikers, denk aan verkeer als in verkering, ga respectvol met elkaar om, maak oogcontact en communiceer.