Vleermuizen of een fietspad? Het was een krantenkop in de Standaard vandaag.

Een nieuw fietspad? Alleen als vleermuizen er geen last van hebben.

Een kop die natuurlijk vraagt om door te lezen. De problematiek is voor de Fietsersbond niet nieuw. Bij de tracé keuze voor fietssnelwegen of andere bovenlokale fietsroutes botst het af en toe met de natuurbelangen. Kies je voor fietsinfrastructuur door een natuurgebied of moet je toch een andere route uitkiezen? 

In het artikel wordt ook verwezen naar de problematiek rond verlichting op die belangrijke fietsroutes. Ook dit is niet nieuw, we hebben al heel wat discussies meegemaakt rond wel of niet verlichting en de impact op bedreigde diersoorten (waaronder de vleermuizen). 

Valse tegenstelling eigenlijk, want je krijgt dan een discussie over subjectieve onveiligheid op donkere fietspaden waardoor veel fietser het niet zullen gebruiken, versus het verstoren van de fauna en de flora.

Alweer blijven we in dat soort discussies nog te vaak blind voor die olifant in de kamer. Fietsers, vaak ook erg begaan met het milieu, worden opgezet tegen (lokale) milieuorganisaties. Terwijl er heel vaak echt wel een alternatief is: herverdeel de bestaande ruimte. Durf bestaande infrastructuur die nu voor gemotoriseerd vervoer voorzien is (vaak ook stilstaand) aan actieve weggebruikers geven. En dan moeten we niet meer discussiëren over fietsinfrastructuur in kwetsbare milieugebieden of bedreigde diersoorten (waar misschien nog een nieuwe categorie: de fietser moet aan toegevoegd worden).