Steven Geirnaert en Heidi Renwa hebben een fietsreismicrobe. Toen ze een dochtertje kregen, veranderde er veel in hun leven, maar die microbe bleef. Na amper drie maanden gingen ze al een weekje fietsen in Nederland. Vorige zomer vierde Nesta haar tweede verjaardag in Noord-Amerika, tijdens een vier maanden lang fietsavontuur.

Hoe anders is een fietsreis met een peuter?

Steven Geirnaert: “Het vergt een kleine aanpassing, maar al bij al is het niet zo moeilijk. We legden kleinere afstanden af, stopten regelmatig bij een speeltuin of een bibliotheek, en een kleintje moet ’s avonds op tijd in bed. Tegelijk opende Nesta tal van deuren en we zagen Amerika deels door de ogen van een kind. Een hele verrijkende ervaring! Maar het grootste geschenk is wel dat we vier maanden lang alles samen beleefden en haar zagen genieten van de natuur en de omgeving.

Jullie reden van Las Vegas naar Vancouver, door twee landen die eerder op de auto gericht zijn. Hoe viel het daar mee voor fietsers?

“Er zijn weinig speciale fietsvoorzieningen, maar door de uitgestrektheid is er ook weinig verkeer. We fietsten dus op de gewone wegen, tussen adembenemende landschappen. We kozen ook niet voor niets de Noord-Amerikaanse westkust voor onze eerste lange reis met Nesta. Je hebt er de zekerheid van Westerse voorzieningen, maar ook prachtige natuur. De ene keer waanden we ons in een Zwitserse vallei, dan weer in Iran of in het Tibetaanse hoogland. Wyoming lijkt wat op Spanje en Utah op Marokko. Heel divers dus. We kwamen trouwens geregeld andere fietsreizigers tegen en ook wielertoeristen en mountainbikers. Alleen functioneel fietsen is er niet echt ingeburgerd, daarvoor zijn de afstanden te groot.”

Wat is de beste manier om een kind mee te nemen op de fiets?

“Dat hang natuurlijk van de leeftijd af. Op Nesta’s eerste fietsreis was ze drie maand oud en legden we haar in zo’n hangmatje in de fietskar. Om haar niet te veel heen en weer te doen schudden gingen we toen naar Nederland, waar de fietspaden supervlak zijn.

“Voor Noord-Amerika hadden we onze fietsen mee op het vliegtuig, met voor Nesta een fietskar en een fietsstoeltje, zo konden we afwisselen. In het stoeltje achterop kon ze beter rondkijken, maar werd ze ook sneller moe. Dan moesten we liedjes zingen om haar te entertainen. Bergop met 40 kilo bagage valt het niet mee om ‘In een klein stationnetje’ te zingen, maar gelukkig waren de hellingen niet zo steil als in de Europese gebergten. De laatste weken fietste een bevriend gezin met ons mee, dat kindje was al ouder en reed mee op een aanhangfiets.

Wat neem je verder nog mee en waar slaap je?

“Neem zeker niet te veel speelgoed mee. Wij hadden misschien drie stukken speelgoed bij, maar Nesta heeft zich geen moment verveeld. Een kindje leert op zo’n reis ook onthechten en delen. We zagen vele mooie knuffels onderweg en die moest ze telkens weer achterlaten. Dat went. En haar ogen glinsterden als we beloofden nog eens in de rivier te spelen.

“Qua overnachtingen kiezen we ervoor om te kamperen. Een enkele keer sliepen we in een hotelletje of soms ook bij mensen thuis, maar in principe zochten we elke avond een plekje voor de tent. Dat is niet alleen handig en goedkoop (lees: gratis) in een land waar plaats zat is, maar op die manier beleef je ook onvergetelijke uren op mooie plekjes. Nesta genoot met volle teugen van het kamperen. Het is fantastisch om haar de wereld te zien ontdekken - niet op tv maar in het echt: de pracht van de bergen, de weerselementen, de elanden, buffels, antilopen en adelaars,…”

Veel mensen zullen wel jaloers op jullie zijn en denken: dat is niet voor ons weggelegd.

“Niet iedereen heeft de mogelijkheid om zo’n verre en lange reizen te maken. Heidi en ik hebben de luxe dat onze werkgevers onbetaald verlof toestaan en dat we ons dat kunnen permitteren, omdat we bijvoorbeeld geen auto hebben en low budget kamperen. Maar een kortere fietsreis dichterbij huis, dat kan toch bijna iedereen. Denk ook niet zomaar dat je te oud bent of dat je conditie het niet toelaat. In Missoula verbleven we bij een kranige oude dame van 75 jaar, die twee jaar eerder nog meer dan 10.000 km had gefietst in Europa, op haar eentje.”

Nog een laatste tip voor ouders?

“Maak je vooral niet te veel zorgen. Een kind past zich aan en kan overal gelukkig zijn. Met een fietsreis bezorg je hen en jezelf een onvergetelijke ervaring. Nesta spreekt er nog van, al is het nu bijna al een jaar geleden.”

Meer ervaringen en tips voor lange fietsreizen vind je op Stevens reisblogs en in zijn boek:

• nestafari.wordpress.com (Las Vegas tot Vancouver)
• oostblog.wordpress.com (Hongarije naar China)
• Foto Vélo, gedachten en impressies uit 20.000 km Azië (fotoboek)

Wie liever niet kampeert of graag hulp krijgt bij het organiseren van een fietsreis, moet bij VOS Travel zijn – met ledenkorting!  fietsersbond.be/ledenvoordelen/vostravel